________________
પાર
શ્રી સવૅગર ગરાળા ત્ર'થના ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર ચાથું
કલ્પમાં અતિ ઉત્તમ (સુરત્ત=) દેવપણાને પામ્યા. (૯૨૫-૨૬) પછી તે પાંચેય સ્વગ'થી ચ્યવીને જ ખૂદ્વીપના તિલકની ઉપમાતુલ્ય, કુબેરનગરીની તુલ્ય શે।ભતી પૂ વિદેહની શિરામણ, એવી શ્રી પુડરિકીણી નામની નગરીમાં, ઇંદ્રથી પૂજાતા ચરણકમળવાળા એવા શ્રી વજ્રસેન રાજાની, નિમળ શુષ્ણેાને ધરનારી જગપ્રસિદ્ધ એવી ધારિણી રાણીની કુખમાં, અનુપમ રૂપસહિત પુત્ર તરીકે ઉપજ્યા અને અપ્રતિમ શ્રેષ્ઠ ગુણારૂપી લક્ષ્મીના પ્રકવાળા, તે ઉત્તમ કુમારા (ક્રમશઃ) વૃદ્ધિને ( યૌવનને પામ્યા. (૯૨૨૭ થી ૨૯)તેમાંથી નગરના (દરવાજાના) પરીઘ જેવી લાંખી, સ્થિર અને સ્થૂલ ભુજાઓવાળા પહેલે। શ્રી વજાનાભચક્રી, ( બીજો–ત્રીને ) માહુ-સુબાહુ, ( ચેાથે ) પીઠ અને પાંચમે ગુણામાં લીન એવા મહાપીઠ (નામે) થયા (૯૨૩૦) પછી પૂર્વ મધેલા શ્રી તી 'કરનામકમ વાળા દેવાથી પ્રણામ કરાતા એવા શ્રી વજ્રસેન રાજા, પેાતાના પદે શ્રેષ્ઠ ચક્રવતી'ની લક્ષ્મીથી યુક્ત એવા વજ્રનાભને સ્થાપીને, રાજ્યને તજીને, પાપને નાશ કરીને, આનંદનાં અશ્રુ ઝરતા લેાચનવાળા એવા દેવ-દાનવાના સમૂહથી સ્તુતિ કરાતા, (પેાતે) ઘણા સા (સેંકડી) રાજાઓની સાથે ઉત્તમ સાધુ થયા. (૯૨૩૧-૩ર) પછી મેહના મહા સૈન્યને જીતીને, કેવળ પામીને સૂર્યની જેમ ભવ્ય જનાને મેધ કરતા, પૃથ્વીમ`ડલને શાભાવતા, અજ્ઞાન (રૂપ અંધકાર )ના સમૂહના નાશ કરતા તે ( સર્વાંત્ર ) વિચર્યાં. (૯૩૩) પુરગામ-અકરામાં તથા ક°ટ–મઢબ–આશ્રમ અને (શૂન્ય) ઘરેામાં વિચરીને, પુંડરિકીણી નગરીમાં આવ્યા ત્યાં દેવએ (વિચિત્ર=) આશ્ચર્યકારક ( શ્રેષ્ઠ ) સમવસરણુ રચ્યું. (૯૩૪) તેમાં ( વજ્રસેન ) તીનાથ બેઠા અને તૃત પેાતાના ભાઈઓ સાથે આવીને વજાનાભચક્રી ભક્તિપૂર્વક પ્રભુને સ્તવીને પૃથ્વી ઉપર બેઠા. (૯૨૩૫) શ્રી જિનેશ્વરે સસારના મહાભયને નાશ કરવામાં સમથ એવી ધમકથા પ્રારંભી. તેને સાંભળીને ચારેય ભાઈ એની સાથે શ્રી વજ્રનાભચક્રી ( પાંચેય ) સાધુ થયા. (૯૨૩૬) તેમાં સમસ્ત સૂત્ર-અર્થના સમૂહના જ્ઞાતા ભન્ય જીવાને મેાક્ષના માગ દેખાડતા, સ્વાધ્યાય અને ધ્યાનમાં એકાગ્ર ચિત્તવાળા, શત્રુ-મિત્ર પ્રત્યે સમષ્ટિવાળા, વજ્રનાભ (આરાધનામાં ) દિવસેા પસાર કરે છે. (૯૨૩૭) તે માહુ અને સુખાઢુ-બને પણ તપસ્વીએ અગીઆર અંગાને સમ્યગ્ ભણીને શુભ મનથી (તેમાનાં માહુર્મુતિ) તપસ્વીઓને ( સાધુઓને ) અશનાદિનું દાન સુબાહુ સાધુએની વિશ્રામણા (શરીરસેવા) કરે છે. (૯૨૩૮) અને ખીજા પણ (પીઠ અને મહાપીઠ) અને ઉત્કટુંક વગેરે આસના કરતા સ્વાધ્યાયધ્યાનમાં પ્રવર્તે છે. પહેલા વજ્રનાભમુનિ શ્રી જિનપદને પ્રાપ્ત કરાવનારાં વીશસ્થાનકેાની સ્પર્શના ( આરાધના) કરે છે (૯૨૩૯) અને ખાણુમુનિની જે વિનયવૃત્તિ તથા સુખાહુની જે ભક્તિ તેને નિત્ય પ્રશ'સે છે. (કારણ કે–) શ્રી નિમતમાં નિશ્ચે ગુણવાનની (ગુણુંાની) ઉપગૃહણા કરવાપૂર્ણાંકની વૃત્તિ ( કહી ) છે. (૯૨૪૦) તે સાંભળીને કંઈક માનને વશ થયેલા મહાપીઠે અને પીઠે ચિંતવ્યુ` કે-જેએ વિનયવાળા છે તેની પ્રશંસા થાય છે, નિત્ય સ્વાધ્યાયવાળા પણુ અમારી નહિ. (૯૨૪૧) પછી વિકટના ( આલેાચના )
