________________
નિયાણની ભયંકરતા વિષે બ્રહ્મદત્તચક્રીને પ્રબંધ
પષ્ટ સાંભળવા) તેની પાસે (ડી) ગઈ. ૧૬) તેથી ઈર્ષાને વશ ચતુર્વેદી (બ્રાહ્મણે) વગેરે નગરના લેકેએ રાજાને વિનંતિ કરી કે હે દેવ ! નિશંકપણે ફરતા આ ચંડોળપુત્રોએ નગરના સઘળા લોકોને એકાકાર (જ્ઞાતિબ્રણ) કરી દીધા છે. તેથી રાજાએ તેઓને નગરપ્રવેશ અટકા. (નવરિ=) તે પછી બીજા પ્રસંગે કૌમુદી મહત્સવ ચાલુ થતાં, ઇન્દ્રિયના ચપળપણાથી અને કુતૂહલથી તેઓ સુંદર શૃંગાર કરીને રાજાની આજ્ઞાને અવગણને નગરમાં પેઠેલા એક પ્રદેશમાં રહીને વસ્ત્રથી મુખકેશ કરીને (મુખ છૂપાવીને) હર્ષ પૂર્વક ગાવા માંડયા અને ગાયનથી હરાયેલા ચિત્તવાળા (પરવશ બનેલા) લેકે તેઓને પરિવર્યા (વીંટળાઈ વળ્યા). (૯૧૬૮ થી ૭૨) (તેથી) અત્યંત સુંદર સ્વરવાળા આ કેણું છે?—એમ (જાણવા)મુખ ઉપરથી વસ્ત્ર દૂર કરતાં જાણ્યું કે-આ તે ચંડાળપુત્રો છે,તેથી કુપિત થએલા લોકોએ મારે, મારે, મારો-એમ બેલતાં (નિસé=) ઘણું રીતે સર્વ (ચારેય) બાજુથી લાકડી, ઈટો વગેરેથી મારવા માંડયા. (૯૧૭૩-૭૪) માર ખાતા તેઓ મહા મુશીબતે નગરમાંથી નીકળ્યા અને અત્યંત સંતાપ પામેલા વિચારવા લાગ્યા કે-રૂપાદિ સમગ્ર ગુણ સમૂહવાળા પણ અમારા જીવિતને ધિક્કાર થાઓ ! કે જેથી નિધ જાતિના કારણે આ રીતે (અમે) તિરસ્કારપાત્ર થયા. ૧૭૫-૭૬) તેથી વૈરાગ્યને પામેલા તે મરવાનો નિશ્ચય કરીને સ્વજને, બાંધે, વગેરેને કહ્યા વિના તૂર્ત દક્ષિણદિશા તરફ ચાલ્યા. (૯૧૭૭) અને (માર્ગમાં) જતાં તેઓએ એક સ્થળે ઊંચા પર્વતને જે, મરવા માટે તેના ઉપર ચઢતા તેઓએ એક શિખર ઉપર ઘોર તપથી સૂકાયેલી કાયાવાળા, પરમ ધર્મધ્યાનમાં વર્તતા, કાત્સર્ગમાં રહેલા એક સાધુને હર્ષ પૂર્વક જોયા. (૧૭૮-૭૯) તેઓએ ભક્તિથી તે સાધુને વાંધા અને મુનિએ પણ ગ્યતા જાણને ધ્યાનની સમાપ્તિ કરીને પૂછ્યું કે તમે કયાંથી (આવ્યા)? (૧૦૦) તેઓએ પણ તે સાધુને પૂર્વની હકીકત કહેવાપૂર્વક પિતાને પર્વતથી પડીને મરવારૂપ ચિત્તને સંલ્પ જણાવ્યું. (૧૧) તેથી મુનિએ કહ્યું કે-મહાનુભા! આ (વિચાર) અતિ અગ્ય છે. જે સાચો ઉદ્વેગ થયો હોય, તો યતિધર્મને સ્વીકારો ! ૧૮૨) તેઓએ તે કબૂલ્યું અને (પિતાના) અતિશાયી સત્વ જ્ઞાનના બળે “ગ્ય છે એમ જાણને મુનિએ તેઓને દીક્ષા આપી. (૯૧૮૩) કાળક્રમે તેઓ ગીતાર્થ થયા, પછી દુષ્કર તપ કરવામાં તત્પર તેઓ વિચરતા કેઈ રીતે હસ્તિનાગપુરે પહોંચ્યા. (૯૧૮૪) ત્યાં એક ઉપવનમાં રહ્યા, પછી માસક્ષમણના પારણાના દિવસે સંભૂતિમુનિ ભિક્ષા માટે નગરમાં પિઠા. ૯૧૮૫) ત્યાં નમુચિએ તેને જોયા અને ઓળખ્યા, પછી “આ મારું દુરાચરણ લેકેને કહેશે—એમ માની અત્યંત કુવિકલ્પને વશ પડેલા તેણે પોતાના પુરુષને મેકલીને લાકડી, મુઠ્ઠી, વગેરેથી ઘણી રીતે મરાવીને તે મુનિને નગરમાંથી કાઢી મૂકયા. તેથી પ્રગટેલા પ્રચંડ ક્રોધવાળા નિરપરાધી તે મુનિના મુખમાંથી મનુષ્યને બાળવા માટે મહા ભયંકર તેજલેશ્યા (આગ) નીકળવા લાગી. (૯૧૮૬ થી ૮૮) અને કાળા વાદળ સરખી ધૂમની રેખાઓએ (ગેટાઓએ) નગરને
