________________
૪૩૨
શ્રી સંવેગ રંગશાળા ગ્રંથને ગુજરાતી અનુવાદ: દ્વાર ચોથું ચઢેલ (વિશેષતયા ધ્યાન કરતો) ત્રિદંડી પુનઃ પોતાની શ્રેષ્ઠ વિદ્યાને જપવા લાગે. (૭૭૬૨-૬૩) ત્યારે પંચનમસ્કારથી રક્ષિત શ્રાવકપુત્રને હણવા અસમર્થ તે મુડદાએ તૂર્ત ખડૂગથી ત્રિદંડીએ બે ખંડ કર્યો (હ.) (૭૭૬૪) પછી પ્રસન્ન થએલા શ્રાવકત્રે ખર્શના પ્રકારના પ્રભાવથી તે ત્રિદંડીને મુડદાને સેનાનાં અંગવાળા (સુવર્ણપુરુષ) બનેલો છે. (૭૭૬૫) ત્યારે તેનાં અંગ-ઉપાંગોને કાપીને પિતાના ઘરમાં સ્થાપન કર્યા (ધનનો ભંડાર ભયે) એમ શ્રી પંચપરમેષ્ઠિમંત્રના પ્રભાવે ધનાઢય થયે. (૭૭૬૬) કામના વિષયમાં તે મિથ્યાદષ્ટિ પતિની પત્ની શ્રાવિકા દષ્ટાન્તરૂપ છે, કે જેને નમસ્કારથી સર્ષ પણ પુષ્પમાળા બની ગયે. (૭૭૬૭) તે આ પ્રમાણે
નમસ્કારના પ્રભાવે કામને પ્રાપ્ત કરનાર શ્રાવિકાને પ્રબંધ-એક સંનિષમાં (નગરની બહારના પરામાં) એક મિથ્યાષ્ટિ ગૃહપતિ હતો અને તેને ધર્મમાં અત્યંત રાગી શ્રાવિકા પત્ની હતી. (૭૭૬૮) તેના ઉપર બીજી પત્નીને પરણવાની ઈચ્છાવાળા, તુચ્છ પરિણતિવાળા, (તેણે પોતે) શેડ્યવાળો હોવાથી બીજી પત્ની નહિ મળવાથી વિચાર્યું કે-પૂર્વની (પરણેલી) પત્નીને કેવી રેતે હણું ? એમ ( વિચારીને) અન્યદા કાળા સપને ઘડામાં પૂરીને (તે ઘડો) ઘરમાં મૂકો. (૭૭૬૯-૭૦) ભજન કર્યા પછી તેણે તે શ્રાવિકાને કહ્યું કે હે ભદ્ર! અમુક સ્થાને મૂકેલા ઘડામાંથી પુષ્પમાળા મને લાવી આપ ! (૭૭૭૧) પછી તે ઘરમાં પેઠી અને અંધારું હોવાથી શ્રી પંચનમસ્કારને સ્મરણ કરતી (તેણીએ) પુષ્પમાળા માટે તે ઘડામાં હાથ નાંખ્યો તે પહેલાં જ (એક) દેવીએ સર્પનું અપહરણ કર્યું અને અતિ સુગંધવાળી, વિકસિત કૈવેત પુછપની. શ્રેષ્ઠ માળા તે સ્થાને (ઘડામાં) મૂકી દીધી. તેને લઈને તેણીએ પતિને આપી, તેથી ગભરાએલા (તેણે ) ત્યાં જઈને ઘડાને જે પણ સપને દેખે નહિ (૭૭૭૨ થી ૭૪)
ત્યારે “આ મહા પ્રભાવવાળી છે – એમ માનીને પગમાં પડે, પિતાને વૃત્તાન્ત (આશય) કહ્યો અને ખમાવીને (તેને). પિતાના ઘરની સ્વામિનીપદે સ્થાપી. (૭૭૭૫) એમ આ લેકમાં આ નમસ્કાર અર્થ-કામને સાધક છે. પરલોકમાં પણ આ નમસ્કાર હુંડિક યક્ષની જેમ સુખદાયક છે. (૭૭૭૬) તે આ પ્રમાણે
નમસ્કારના પરલૌકિક ફળ વિષે હુંડિક યક્ષનો પ્રબંધ-મથુરા નગરીમાં લેકની સતત ચોરી કરતા હુંડિક નામના ચેરને કોટવાળાએ પકડે અને ગધેડા ઉપર બેસાડીને નગરમાં સમાયે. પછી તેને શૂળીએ ચઢાવ્યો અને તેનાથી તેનું શરીર સખ્ત ભેદાયું (ઇદાયું). (૭૭૭૭-૭૮) તૃષાથી પીડાતા શરીરવાળા દુઃખથી અત્યંત પીડાતા તેણે જિનદત્ત નામના ઉત્તમ શ્રાવકને તે પ્રદેશથી જતે જોઈને કહ્યું કે-ભે! મહાયશ! તું દુઃખીઓ પ્રત્યે કરુણા કરનારે ઉત્તમ શ્રાવક છે, તો તૃષાતુર મને કયાંયથી પણ જલદી જળ લાવી આપ ! (૭૭૭૯-૮૦) પછી શ્રાવકે કહ્યું કે-જ્યાં સુધી હું તારા (માટે) જળને લાવું, ત્યાં સુધી આ નમસ્કારનું વારંવાર ચિંતન કર ! હે ભદ્ર! જે
