________________
૩૮૪
શ્રી સંગરંગશાળા ગ્રંથનો ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર ચાથું ઉત્તમ સાધુએથી પરિવરેલા અને ધર્મ કરનારા (જૂઇયર=) યુતિકર (શાસનપ્રભાવક!) વર્ગના (સહિએ=) હિતસ્વી એવા શ્રી અરિષ્ટનેમિ ભગવંત પ્રામાદિમાં વિચરતા દ્વારિકા નગરીમાં પધાર્યા અને રૈવત નામે ઉદ્યાનમાં સમવસર્યા (રહ્યા). (૬૯૦૬ થી ૮) તે પછી ભગવાનના સમાચાર માટે નીમેલા મનુષ્યોએ પ્રણામ કરવાપૂર્વક શ્રી કૃષ્ણને ભગવાનના આગમનરૂપ વધામણીથી વધાવ્યું. (દ૯૦૯) પછી તેઓને ઉચિત તુષ્ટિજનક દાન અપાવીને યાદના સમૂહ સાથે શ્રી કૃષ્ણ શ્રી નેમિપ્રભુને વંદનાથે નીકળ્યો. (૧૦) પછી હર્ષના પરમ પ્રકર્ષથી વિકસિત નેત્રવાળે તે શ્રી જિનને અને ગણધર વગેરે મુનિઓને નમીને પિતાને ઉચિત સ્થાને બેઠો. (૬૯૧૧) પછી ત્રણ ભુવનના નાથ પ્રભુએ દેવ, મનુષ્ય અને નિયાને પણ (સમજાય તેવી સર્વ) સાધારણ વાણીથી ધર્મદેશના શરુ કરી અને ઘણા પ્રાણીઓ પ્રતિબોધ પામ્યા. (૬૧૨) તથાવિધ અત્યંત કુશળ (પુણ્ય)કર્મના સમૂહથી ભાવી જેનું કલ્યાણ નજીક) છે, તે ઢંઢણકુમાર પણ ધર્મ કથાને સાંભળીને પ્રતિબંધ પામે. (૧૩) તેથી અપકારી (પાઠાંમુણિયવિયારવિકારી-દુષ્ટ તરીકે જાણેલા) મિત્રની જેમ કે સર્પથી ભયંકર ઘરની જેમ, વિષયસુખને તજીને તે ધન્યાત્મા પ્રભુની પાસે દીક્ષિત A. (૬૯૧૪) (પઈ) સંસારની અસારતાને વિચારતો તે સદા થતજ્ઞાનને ભણે છે અને વિવિધ તમને કરતે સર્વજ્ઞની (ભગવતની) સાથે વિચરે છે. (૧૫) (એમ) વિચરતા ઢઢણકમારને પૂર્વજન્મમાં બાંધેલું, અનિષ્ટ ફળદાયક તે અંતરાયકર્મ (વિપાકથી) ઉદયને પામ્યું. (૧૯૧૬) તેથી તે કર્મના દેષથી તે જે સાધુની સાથે ભિક્ષા માટે ફરે, તેની પણ લબ્ધિને તે કર્મ હણે છે. અહી હા! કર્મો (કેવો) ભયંકર છે? (૬૯૧૭) એક અવસરે
જ્યારે સાધુઓએ તે ભિક્ષાની અપ્રાપ્તિની હકીકત કહી, ત્યારે પ્રભુએ મૂળથી માંડીને તે (કર્મબંધના) વૃત્તાન્તને કહ્યો. (૬૯૧૮) તે સાંભળીને બુદ્ધિમાન તે ઢઢણમુનિએ પ્રભુ પાસે અભિગ્રહ લીધો કે હવેથી બીજાની લબ્ધિથી (મળેલું) હું કદાપિ ખાઈશ નહિ.” (૬૧૯) એમ રણભૂમિમાં ઉતરેલા સુભટની જેમ વિષાદરહિત (પ્રસન્ન) ચિત્તવાળે, દુફર્મરૂપી શત્રુએ કરેલા દુઃખને લેશ પણ નહિ ગણત, નિર્વાણરૂપી વિજયલક્ષ્મીને વરવા વિવિધ ઉદ્યમને કરતા જાણે અમૃતરૂપી શ્રેષ્ઠ ભજનને જમેલે (H) હોય તેમ દિવસેને પસાર કરે છે. (૬૨૦-૨૧) પછી એક દિવસ કૃષ્ણ પ્રભુને પૂછયું કે હે ભગવંત ! આ સાધુ માં દુકરકારક કોણ છે? તે કહે ! (૧૯૨૨) તેથી પભુએ કહ્યું કે-નિચે આ સર્વ દુકાકારક છે, છતાં એથી પણ દુષ્કરકારી ઢંઢણકુમાર છે. (૨૩) કારણ કેધીર હૃદયવાળા, દુસહ એવા (અણમંs) ઉગ્ર અલાભપરીષહને સમ્યમ્ સહન કરતા, તેને ઘણે કાળ ગયો. (૬૨૪) તે સાંભળીને) તે ધન્ય છે અને કૃતપુણ્ય છે, કે જેની આ રીતે જગતના એક પ્રભુ સ્વયં સ્તુતિ કરે છે.” એમ વિચારતે કૃષ્ણ જેમ આવ્યો હતે તેય પાછા ગયે. (૬૯ર૫) અને નગરીમાં પ્રવેશ કરતા તેણે ભાગ્યવશાત ઉચ્ચ-નીચ ઘમાં કયાંય પણ ભિક્ષાર્થે ફરતા તે મઠ્ઠામાને જોયા. (૬૨૬) તેથી દૂરથી જ હાથી
