________________
૪૧૬
શ્રી સવેગ ર્ગશાળા ગ્રંથના ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર ચાથું
છતાં જે સ'વેગને પામતા નથી અને વિષયસુખામાં રાગ કરે છે, તે દેષ રાગ-દ્વેષને છે. (૭૪૭૧-૭૨) ઘણી રીતે (વારવાર) ઉપદ્રવ કરેલેા (સતાવેલેા) સમર્થ પણ શત્રુ તેવા અહિતને નથી કરતા, કે નિર'કુશ એવા રાગ અને દ્વેષ બન્ને પણ જે અહિતને કરે છે. (૭૪૭૩) (રાગદ્વેષ ) આ ભવમાં શ્રમને, અપયશને અને ગુરુવિનાશને કરે છે તથા પરલેાકમાં શરીરનાં અને મનનાં દુઃખાને પેદા કરે છે. (૭૪૭૪) ધિક્ ધિક્ ! અહે। કેવું અકાય ? કે રાગ-દ્વેષથી અસાધારણ કટુરસવાળું (અતિ કડવુ) ફળ આવે છે, એમ જાણવા છતાં જીવ તેને જ સેવે (કરે) છે. (૭૪૭૫) ને રાગ-દ્વેષ ન હેાત, તેા કાણુ દુઃખને પામત ? અથવા સુખાથી કેને આશ્ચય થાત ? અથવા મેાક્ષને કાણુ ન પામત ? (૭૪૭૬) તેથી ઘણા ગુણેાના નાશક, સમ્યક્ત્વ અને ચારિત્રગુણેાના વિનાશક, એવા પાપી રાગ-દ્વેષને વશ નહિ થવું. (૭૪૭૭) ૬. શ્રતિભ્રંશ-(આ પ્રમાદ) પણ સ્વ પર ઊભયને વિશ્વથા, કલહ વગેરે વિદ્મો કરવા દ્વારા શ્રી જિનેન્દ્રની વાણીના શ્રવણમાં વિદ્યાત કરનાર જાણવા, (૭૪૭૮) આ શ્રુતિભ્રંશ આકરા ઉત્કટ જ્ઞાનાવરણુકના બંધનુ એક કારણ હાવાથી શાસ્ત્રમાં ધ્વજતુલ્ય એવા પરમ જ્ઞાનીએએ તેને મહા પાપ તરીકે જગ્ગુાવ્યા છે. (૭૪૭૯) ૭. ધમમાં અનાદર-આ પણ પ્રમાદને જ અતિ ભય’કર ભેદ છે,કારણ કે–ધમ માં આદરથી સમસ્ત કલ્યાણની પ્રાપ્તિ થાય છે. (૭૪૮૦) બુદ્ધિશાળી એવા કાણુ ઢાય, કે જે મુશીખતે પણ ચિંતામણીને પ્રાપ્ત કરીને કલ્યાણના એક નિધાન એવા તેમાં અનાદરવાળે મને ? (૭૪૮૧) ૮. મન-વચન-કાયાનું દુપ્રણિધાન-મા પણ સઘળા અનંદ'નુ (નિષ્કારણ પાપાનુ) મૂળ સ્થાન છે. તેને સમ્યગ્ જાણીને ત્રણ સુપ્રણિધાનમાં જ પ્રયત્ન કરવા જોઈએ. (૭૪૮૨) એ રીતે આ મદ્ય વગેરે ઘણા પ્રકારે કરાતા, સદ્ધમ રૂપી ગુણુના નાશક અને મુગતિમાં પતન કરાવનારા એવા પ્રમાદને કહ્યો. (૭૪૮૩) આ સ’સારરૂપી અટવીમાં દ્રવ્ય, ક્ષેત્ર, કાળ અને ભાવને આશ્રીને જીવાને જે કઈ દુઃખી અવસ્થા થાય છે, તે સ પણુ આ અતિ કટુ વિપાકવાળા, જન્માન્તરે સેવેલા પાપી પ્રમાદને વિલાસ જાણવેા. (૭૪૮૪-૮૫) અતિ ઘણા પણ શ્રુતને ભણીને અને અતિ દીર્ઘ પણ ( ચારિત્ર ) પર્યાયને પાળીને પણ પ્રમાદને પરવશ બનેલા મૂઢ જીવેા સઘળુંય હારી જાય છે. (૭૪૮૬) સયમણેાની તે (ઉત્તમ) સામગ્રીને અને તેવી મેાટી (ચારિત્રરૂપી)તે પદવીને (અથવા મેાક્ષમાને) પ્રમાદી સČથા હારી જાય છે. હી ! હી ! (ખેદની વાત છે કે-) તેવા પ્રમાદને ધિક્કાર થાઓ !(૭૪૮૭) દેવા પશુ જે દીનતાને, પશ્ચાત્તાપને અને પરવશતાદિને અનુભવે છે, તે જન્માન્તરે કરેલા પ્રમાદનુ' ફળ છે. (૭૪૮૮) જીવે ને જે અનેક પ્રકારનુ તિય 'ચપણુ, તુચ્છ મનુષ્યપણું અને નારકપણું (થાય છે), તે પણ નિશ્ચે જન્માન્તરમાં કરેલા પ્રમાદનુ ફળ છે. (૭૪૮૯) જે આ પ્રમાદ, વસ્તુતઃ જીવાને શત્રુ, તત્ત્વથી ભયકર નરક, યથાથ વ્યાધિ અને સાચી દરિદ્રતા છે. આ પ્રમાદ તત્ત્વથી ક્ષય છે, યથાર્થ દુઃખાના સમૂહ છે અને વાસ્તવિક ઋણુ છે. (૭૪૯૦-૯૧) જો શ્રુતકેવલી
