________________
૧૬
શ્રી સર્વંગર ગશાળા પ્રથના ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર પહેલ’
'
પુષ્પવતી રાણીને પુત્ર અને પુત્રી એ જેલે જન્મ્યાં. (૩૮૯૮) ઉચિત સમયે પુત્રનું નામ પુષ્પસૂલ અને પુત્રીનું નામ પુષ્પચૂલા પાણ્યુ', (અનુક્રમે ) તે બન્ને યૌવનને પામ્યાં. (૩૮૯૯) પરસ્પર તેઓના અત્યંત દૃઢ સ્નેહુને જોઈને, (તેઓના પરસ્પર) વિયેગ ન થાય, માટે રાજાએ અનુરૂપ પ્રસંગે સરખા રૂપવાળા પુરુષના હાથે પાણીગ્રણ કરાવીને પોતાના ઘેર જ રાખેલી પુષ્પચૂલા પતિની સાથે કાળ પસાર કરે છે. (૩૯૦૦-૩૯૦૧) હેનના સતત-પરમ સ્નેહમાં મ‘ધાયેલા પુષ્પલ પણ અખ`ડ રાજ્યલક્ષ્મીને ઈચ્છા મુજખ ભોગવે છે. (૩૯૦૨) એક પ્રસંગે પરમ સંવેગને પામેલા તે મહાત્મા (પુષ્પસૂલ) દીક્ષિત થયા અને તેના સ્નેહથી પુષ્પચૂલાએ પણ દીક્ષા લીધી. (૩૯૦૩) પછી સૂત્ર-અને ભણેલા ધીર તે (પુષ્પચૂલ મુનિ ) જિનકલ્પને સ્વીકારવા માટે આત્માને એકત્વભાવનાથી અત્યંત અભ્યાસી ( વાસિત ) કરવા લાગ્યા. (૩૯૦૪) ત્યારે એક દેવે તેની પરીક્ષા માટે, વિટપુરુષે બળાત્કારે જેના વ્રતને ભાંગવાના પ્રારંભ કર્યાં છે, એવી દુઃખથી પીડાતી અને “હે મેટા ભાઈ મારી રક્ષા કરો’–એમ ખેલતી ( ખીજી) પુષ્પચૂલાને વિકુવી. ( તેને ) જોવા છતાં શુદ્ધ પરિણામવાળા તે ધીમાન્ ( પુષ્પચૂલ ) તેને નહિ ગણકારતા, “હું જીવ! તુ એક જ છે, આ ખાદી સ્વજનાના યોગથી તારે શુ?”-એવી (એકત્વ ) ભાવનાને ભાવતા ધમ ધ્યાનથી લેશ પણ ચલિત ન થયેલ. (૩૯૦૫ થી ૭)
૫-થય ભળભાવના-જે અત્યન્ત દુઃસહ, વેગીલી અને અલ્પ સત્ત્વવાળાઓને ભયજનક, એવી સમગ્ર પરીષહેાની સેના ઉપસર્ગા સહિત ચઢી આવે, તે પણ ધીરતામાં અત્યંત (અકચ્છ= ) ઉદ્યુક્ત (e), શીઘ્ર (એકીસાથે) પીડા કરાતો પણ (મુનિ) (પોતાનુ) વાંછિત પૂર્ણ થતું હેાય તેમ, અનાકૂળપણે તેને સહન કરે. (૩૯૦૮–૯) આ વિશુદ્ધ ભાવનાથી ચિરકાળ આત્મશુદ્ધિ કરીને (મુનિ) જ્ઞાન, દર્શન, અને ચારિત્રમાં પ્રકૃષ્ટપણે વિચરે (મે). (૩૯૧૦) જિનકલ્પને સ્વીકારતા મહામુનિ આ ભાવનાઓ વડે જેમ આત્માને તાલે (સમર્થ બનાવે), તેમ આ (ઉત્તમાને સાંધક) પણ યથાશક્તિ આ ભાવનાઓથી પોતાને ભાવિત કરે, તે શું દેષ છે? (૩૯૧૧) મોટા સત્ત્વવાળા તે ભગવત આ`મહાગિરિજ ધન્ય છે, કે જેઓએ જિનકલ્પના વિચ્છેદ થવા છતાં તેનું પરિકમ કયું. (૩૯૧૨) તે આ પ્રમાણે
જિનકલ્પની તુલના કરતા આ મહાગિરિના પ્રબંધ-કુસુમપુરનગરના નંદરાજાને સમ્યગ્ બુદ્ધિને સમુદ્ર જૈનદર્શનના પ્રકારોના જાણુ શકડાલ નામે શ્રાવક મત્રી હતા. (૩૯૧૩) રૂપથી કુબેરના પુત્ર જેવા, પવિત્ર ગુણાથી શોભતા, અત્યંત વિલાસી અને ભેગી સ્થૂલભદ્ર નામે તેને પુત્ર હતા. (૩૯૧૪) જ્યારે વરરુચિના પ્રપ’ચથી નંદને રુષ્ટ થયેલા જેને શકડાલે ઝેર ખાઈ ને મરણુ સાધ્યું, ત્યારે મહા સાત્ત્વિક સ્થૂલભદ્રને રાજાએ કહ્યું કે—હે ધીર ! તારા પિતાના મંત્રીપદને સ્વીકાર અને કુવિકલ્પ તજીને (ઉપુર=) મચ’$ એવા રાજ્યભારને પૂર્વની નીતિથી ધારણ કર (૩૯૧૫-૧૬) પછી ધરવાસને આપાત
