________________
હરિદત્ત મુનિનો પ્રબંધ અમારા આદેશથી રાજાને (મગે= ) ન્યાયમાં સ્થિર કરો! કુતકને છોડો! તેઓ દુષ્ટ સેવકો છે, કે જેઓ ઉન્માર્ગે જતા સ્વામિને ડિશિક્ષા કરતા નથી. (૪૮૧૭) સાધુએ એમ કહે છતે તે પુરુષોએ કહ્યું કે- સાધુ! બહુ ન બેલ. જે તમારે અહીં રહેવા ઇચ્છા છે, તે સ્વયમેવ જઈને (રાજાને) સમજાવો ! (૪૮૧૮) પછી તે મુનિ (તે) પુરુષની સાથે રાજા પાસે ગયા અને આશીર્વાદ પૂર્વક આ પ્રમાણે કહેવા લાગ્યા કે(૪૮૧) હે રાજન ! તમારે આ રીતે ધર્મમાં વિદ્ધને કરવું યોગ્ય નથી, ધર્મને પાળનારા જ રાજાઓ વૃદ્ધિને પામે છે. (૪૮૨૦) અને તે (ધર્મપાલન) શાસ્ત્રોક્ત ક્રિયામાં દત્તચિત્તવાળા સાધુઓના વિરોધી લોકોને સમદષ્ટિથી રોકવાથી થાય છે. (૪૮૨૧) તમે એમ ન માને કે-કુપિત થએલા પણ આ સાધુએ શું કરશે? અતિ મંથન કરાતું (ઘસાતું) ચંદન પણ અગ્નિને ઝરે છે. (૪૮૨૨) ઈત્યાદિ ઘણુ કહેવા છતાં જ્યારે રાજાએ દુરાગ્રહને ન છે, ત્યારે તે મુનિવરે “દુષ્ટ છે”—એમ જાણીને વિદ્યાના બળે તેના ભુવનને મોટા અને સ્થિર પણ ચલિત તંભેવાળું, મણિજડિત છતાં કંપતા ભૂમિતળવાળું, પડી ગયેલા શિખરવાળું, તૂટેલી (પદસાલર) પરસાળવાળું, ઉત્તમ છતાં નમી ગયેલા તારણે(કમાને)ના ભાગવાળું, ખળભળેલી ભીતવાળું, સર્વ બાજુથી ધ્રુજતા કોટવાળું અને તૂટેલા (છૂટેલા) સાંધાવાળું કર્યું. (ખળભળાવી દીધું.) (૪૮૨૩ થી ર૫) પછી તેને તેવું જોઈને ભય પામેલે રાજા બહુમાનપૂર્વક પગમાં પડીને સાધુને વિનવવા લાગ્યો કે-હે ભગવંત! તમે જ ઉપશમ ધનવાળા, દયાની ખાગુવાળા અને દમને ધરનારા (ઈન્દ્રિયોને-કષાયોને જીતનાર) છે. તમે જ ભવરૂપી કુવામાં પડેલા જેને હાથનો ટેકે આપનારા (બચાવનારા) છે. (૪૮૨૬-૨૭) તેથી મલિન બુદ્ધિવાળા મારા આ એક અપરાધની ક્ષમા કરો, પુનઃ હું નહિ કરું. પિતાના દુષ્ટ શિષ્યની જેવા મા પ્રત્યે હવે પ્રસન્ન થાઓ! (૪૮૨૮) હે મુનીન્દ્ર! મનથી પણ કદાપિ આવું કરવા માટે હુ ઈચ્છતો નથી, કિન્તુ પુત્રની (પીડાની) વ્યાકુળતાથી મેં દુષ્ટ શિખામણથી આ કર્યું છે. (૪૮૨૯) હવે આ પ્રસંગના નિમિત્તથી તમારી શક્તિરૂપી રવૈયાથી મથિત કરાયેલ મારે મનરૂપી સમુદ્ર વિવેકારત્નને રત્નાકર (વિવેકી) થયો છે, તે કારણે તે પુત્રથી સર્યું અને તે રાજ્ય તથા દેશથી પણ સર્યું, કે જે મને તમારા ચરણકમળની પ્રતિકૂળતામાં કારણ બને ! (૪૮૩૦-૩૧) પછી નમનાર પ્રત્યે વાત્સલ્યવાળા તે મુનિએ “ભયને પામે છે -એમ જાણીને, રાજાને પ્રશાન્ત મુખથી મધુર વચન વડે આશ્વાસિત (નિર્ભય) કર્યો. (૪૮૩૨) એ અવસરે મુનિના પ્રભાવથી પ્રસન્ન થયેલા જિનદાસ નામના શ્રાવકે રાજાને કહ્યું કે-હે દેવ ! નિચે આ મુનિનું નામ લેવાથી પણ ગ્રહ-ભૂત-શાકિનીના દોષો શમી જાય છે અને ચરણપ્રક્ષાલનના પાણીથી વિષમ રગે પણ પ્રશાન્ત થાય છે. (૪૮૩૩-૩૪) એમ સાંભળીને રાજાએ મુનિના ચરણપ્રક્ષાલનના પાણીથી પુત્રને સિંચે અને તૂર્ત જ તે સ્વસ્થ શરીરવાળો થયો. (૪૮૩૫) તેથી તેના મહિમાને નજરે જેવાથી ધર્મની શ્રેષ્ઠતાના નિશ્ચયને (શ્રદ્ધાને) પામેલા રાજાએ
