________________
ક૭૦
શ્રી સવગરગશાળા ગ્રંથનો ગુજરાતી અનુવાદ : હાર થઈ ફળને) ભગવતો, ઘેડા-હાથીઓથી શોભતા મહેલમાં રહેશે અને પ્રગટ ચામરોથી સેવાતો હતો. (૬૬૨૮–૨૯) તેની વામા નામની પ્રિય પત્નીએ ઉચિત કાળે કિરણના (કાન્તિના) સમૂહને ફેલાવતા સૂર્ય જેવા પુત્રને જન્મ આપે, (૬૬૩૦) તેથી બાર દિવસે પૂર્ણ થતાં રાજાએ મેટા વૈભવથી જન્મકાળને (કિરણમરિચિને) અનુરૂપ એવું તેનું
મરિચિ” નામ સ્થાપ્યું. (૬૬૩૧) બાલ્યકાળ પૂર્ણ થયા પછી એકદા તે મહાત્મા મરિચિ) શ્રી બાષભજિનેશ્વરની પાસે ધર્મ સાંભળીને પ્રતિબોધ પામે (૬૬૩૨) જીવનને કમલિની પત્રના છેડે લાગેલા જળબિંદુ જેવું ચંચળ અને સંસારમાં ઉત્પન્ન થતા સઘળા વસ્તુ સમૂહને (વિસરારૂન) વિનશ્વર જાણીને, વિષયસુખના ત્યાગી અને સ્વજનાદિના પણ રંગની અપેક્ષા વિનાના તેણે ભુવનગુરુ શ્રી રાષભપ્રભુ પાસે સંયમના ઉદ્યમને (સંયમને) સ્વીકાર્યો. (૬૬૩૩-૩૪) પછી ઉત્તમ શ્રદ્ધાથી સ્થવિરેની પાસે સામાયિકાદિ અંગસૂત્રોને ભણતો તે શ્રી જિનેશ્વરની સાથે વિચારવા લાગ્યો. (૬૬૩૫) પછી અન્યદા કોઈ પ્રસંગે સૂર્યના પ્રચંડ કિરણેથી વિકરાળ ગ્રીષ્મઋતુ આવી ત્યારે, પૃથ્વીતળ અતિ તપી ગયે છત અને પત્થરના ટૂકડાના સમૂહના સ્પર્શ જેવા કઠોર સ્પર્શવાળા પવન વાતે છતે, સ્નાન નહિ કરવાના કારણે પીડાતો તે આવા કુશને ચિંતવવા લાગ્યા કે-(૬૬૩૬ -૩૭) ત્રણ દંડથી વિરક્ત શ્રમણ ભગવંતો તો સ્થિર-સંકુચિત શરીરવાળા છે, પણ ઈન્દ્રિયદંડને નહિ જીતનારા (હારેલા) મારે તે ત્રિદંડનું ચિન્હ થાઓ! (૬૩૮) સાધુઓ ઉંચેલી ઇન્દ્રિયવાળા અને મુંડેલા મસ્તકવાળા છે, હું તો મુરઝથી (અસ્ત્રાથી મુંડ) ચેટીવાળો (થાઊં), મારે તો સદાય સ્થૂળ હિંસાની વિરતિ થાઓ. (૬૬૩૯) સાધુઓ અકિંચન હોય છે, પણ મારે કિંચિત્ કિંચન (પરિગ્રહ) થા! સાધુઓ શીયળથી સુગંધવાળા છે, હું શીયળથી દુર્ગધ છું. (૬૬૪૦) સાધુઓ મેહરહિત છે, માટે મેહથી હંકાએલા (મેહાચ્છાદિત) મારે છત્ર હે! સાધુઓ પગરખાંરહિત છે, મારે તો પગરખાં હા! (૬૬૪૧) સાધુઓ શ્વેત વસ્ત્રવાળા (માટે) વસ્ત્ર (ભા)રહિત છે, મારે ધાતુથી રંગેલા વો છે, કારણ કે-કષાય વડે કલુષ મતિવાળો હું (તેને) (અરિહામિક) ગ્ય છું. (૬૬૪૨) પાપભીરુ સાધુઓ ઘણા જીવથી વ્યાપ્ત જળના આરંભને તજે છે, મારે તો પરિમિત જળથી સ્નાન અને પાન પણ થાઓ. (૬૬૪૩) એમ (તેણે) સ્વછંદ બુદ્ધિથી કપેલું, વિચિત્ર, બહુ યુક્તિઓથી સંયુકત, સાધુએથી વિલક્ષણ રૂપવાળું પરિવ્રાજકપણું પ્રવર્તાવ્યું. (૬૬૪૪) (પણ) તે જિનની સાથે વિચરે છે અને ભવ્ય જીને પ્રતિબંધ કરીને ત્રણ ભુવનના એક ગુરુ શ્રી બાલભસ્વામીને શિષ્ય તરીકે સેપે છે. (૬૬૪૫) પછી (એકદા) ભરતે સમવસરણમાં શ્રી અરિહંતનું અપ્રતિમ એશ્વર્ય જોઈને પૂછ્યું કે હે તાત! તમારા સરખા (અરિહંતો) કેટલા થશે ? એમ પૂછેલા જગળુએ અજિતાદિ જિનો થશે એમ કહ્યું અને ચક્રવર્તીઓ, વાસુદેવ તથા બલદે થશે, એમ વિના પૂછયે પણ કહ્યું, પુનઃ ભારતે પૂછ્યું કે-હે ભગવંત ! શું આ તમારી દેવ-મનુષ્ય-અસુરોની આટલી
