________________
શ્રી સવેગર‘ગશાળા પ્ર‘થના ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર ચાથુ
સ્વજનેાએ તેના ( નગરશેઠના ) સ્થાને સ્થાપેલેા મુનિચ'દ્ર રવ-પરનાં સઘળાં પણ કાર્યાંમાં પૂર્વી પદ્ધતિથી વતવા લાગ્યા. (૫૬૩૩) થાવર ( પણું ) પૂર્વપદ્ધતિથી તેને બહુમાન અતાવે છે અને મિત્રની જેમ, પુત્રની જેમ તથા સ્વજનની જેમ ઘરનાં કાર્યં સંભાળે છે. (૫૬૩૪) માત્ર કામની પીડાથી વ્યાકુળ એવી દુશીલ સ`પદા સ્ત્રીસ્વભાવથી, વિવેકશૂન્યતાથી તેને જોઇને ચિંતવે છે કે- એકાન્તમાં રહેલી હું કયા ઉપાયથી આની સાથે કોઈની રોક-ટોક વિના, વિઘ્નરહિત વિષયસુખને ભોગવીશ ? (૫૬૩૫-૩૬) અથવા કેવી રીતે આ મુનિ ચદ્રને મારી નાખીને આ થાવરને ધન-સુવર્ણથી ભરેલા મારા ઘરને પશુ માલિક બનાવીશ ? (૫૬૩૭) એમ વિચારતી તે સ્નાન-ભાજનાદિ વડે થાવરની સવિશેષ સેવા કરે છે. અહા હા ! ( કેવી ) પાપી સ્ત્રીઓની દુષ્ટતા ? (૫૬૩૮) તેના આશયને નહિ જાણતા થાવર, તેને તે રીતે વ તી જોઇને એમ માને છે-કે આ રીતે મારુ માત્તાપણું કરે છે ( મને પુત્રતુલ્ય માને છે ). (૫૬૩૯) પછી લજ્જાને છેડીને અને પેાતાના કુળની મર્યાદાને દૂર ફે'કીને, તેણીએ એકાન્તમાં સ` આદરપૂર્વક તેને આત્મા સાંપ્યા ( હૃદયને ખેાલ્યુ' ) અને કહ્યું -હે ભદ્રે ! મુનિચંદ્રને મારી નાખીને આ ઘરમાં માલિકની જેમ વિશ્વસ્ત તું મારી સાથે ભાગેને ભોગવ, (૫૬૪૦-૪૧) તેણે પૂછ્યુ કે–આ મુનિચંદ્રને કેવી રીતે મારવા ? તેણીએ કહ્યું કે-હું તેને અને તને ગોકુળની સંભાળ માટે જ્યારે મેકલીશ, ત્યારે માર્ગમાં તુ' તલવારથી તેને હણુજે. તેણે એ સ્વીકાયું. નિલ જજોને શુ અકરણીય છે ? (૫૬૪૨-૪૩) આ હકીક્રુત મધુમતીએ સાંભળી અને સ્નેહથી તે જ ક્ષણે ઘરમાં આવતા ભાઈને કહી. (૫૬૪૪) તેણીને મૌન કરાવીને મુનિચ'દ્ર ઘરમાં આવ્યો અને માતા પણ કપટથી અત્યંત રડવા લાગી. (૫૬૪૫) તેણે પૂછ્યું' કે હે માતા ! કેમ રડે છે ? તેણીએ કહ્યુ` કે-પુત્ર ! નિજકાŕને સીદાતાં જોઇને રડું છુ'. (૫૬૪૬) તારા પિતા જ્યારે જીવતા હતા, ત્યારે નિયમા માસ પૂર્ણ થતાં જઇને ગેાકુળમાંથી ઘી-દૂધ લાવીને આપતે. (૫૬૪૭) હે પુત્ર! તું તે। હવે અત્યંત પ્રમાદવશ થયા છતા ગાકુળની લેરા પણ સાંભાળ કરતા નથી. કહે, કાને કહુ:o (૫૬૪૮) તેણે કહ્યું કે માતા! રડીશ નહિ, હુ' સ્વયં પ્રભાતે થાવરની સાથે ગેાકુળમાં જઈશ, તુ શેકને છેડી દે! (૫૬૪૯) એમ સાંભળીને પ્રસન્ન થએલી તે મૌન કરીને રહી. પછી બીજા દિવસે ઘેાડા ઉપર બેસીને તે થાવરની સાથે ચાલ્યા, (૫૬૫૦) અને (માગે) જતાં થાવર વિચારવા લાગ્યા કે–જો કઈ રીતે મુનિચ'દ્ર આગળ ચાલે, તે તલવારથી હું તેને તૃત મારી નાખુ’. (૫૬૫૧) મુનિચંદ્ર પણ અેને કહેલી હકીકતને વિચારતા અપ્રમત્તપણે મામાં તેની ( યમલ=) સાથે ( બાજુમાં) જ ચાલવા લાગ્યા. (૫૬૫ર) પછી વિષમ ગર્તાના પ્રદેશ (ખાડા) આવ્યા, ત્યારે ઘેાડાને ચાબૂકના પ્રહારથી માર્યાં અને ( ઘેાડે ) આગળ ચાલવા લાગ્યા. (૫૬૫૩) અને મુનિચંદ્ર જ્યારે શંકાપૂર્વક જવા લાગ્યા, ત્યારે પૂંઠે રહેલા તેણે તેને મારવા માટે તલવાર ( મ્યાનમાંથી ) ખેંચવા માંડી. (૫૬૫૪) મુનિચ' ( તેના ) તેવા
૩૧૮
