________________
શ્રી સંવેગરંગશાળા ગ્રંથને ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર પહેલું આવતાં પહેલાં જ તે શીવ્ર મરણને પામ્યા. (૩૪૭૯ થી ૮૧) એ સાંભળીને કઈ અકથ્ય તીવ્ર સંતાપને વહન કરતા તેઓ બંને ભાઈઓએ મેટા શબ્દથી પિક મૂકી, (૩૪૮૨) હા! નિÖણ યમ! તે પિતાની સાથે (અમારે) મેળાપ કેમ ન કરાવ્યું ? અને પાપી અમે પણ ત્યાં કેમ રહ્યા-રોકાયા ? (૩૪૮૩) ઈત્યાદિ વિલાપ કરતા અને વારંવાર મસ્તકને ફડતા તેઓએ કેઈ તેવું રુદન કર્યું, કે જેથી મનુષ્ય અને મુસાફરે પણ રયા, (૩૪૮૪) તે પછી આહાર-પાણીને નહિ લેવાથી તેઓને પરિજનેએ ઘણું રીતે સમજાવ્યા અને તે પણ ચિત્ત વિના) માત્ર (પરિજના) આગ્રહથી સર્વ કાર્યોને કરવા લાગ્યા. (૩૪૮૫) અન્ય અવસરે તેઓએ દમઘોષસૂરિની પાસે સંસારને નાશ કરનારા શ્રી સર્વજ્ઞકથિત ધર્મને સાંભળે, (૩૪૮૬) તેથી મરણ, રેગ, દુર્ભાગ્ય, શેક, જરા વગેરે દુઃખથી પૂર્ણ સંસારને અસાર માનીને વૈરાગી થયેલા તે બંને ભાઈઓએ બે - હાથ લલાટે જેડીને ગુરુ સમક્ષ કહ્યું કે હે ભગવંત! તમારી પાસે અમે પ્રવજ્યાને લઈશું. (૩૪-૮૮) પછી ગુરુએ સૂત્રના ઉપયોગથી તેમના ભાવમાં (ભાવિ થનારા) લેશ વિશ્વને જાણીને કહ્યું કે-મહાનુભાવ! દીક્ષા તમને ઉચિત છે, (૩૪૮૯) માત્ર સ્ત્રીને તમને મેટો ઉપસર્ગ થશે. જે તેને પ્રાણના ભેગે પણ નિશ્ચળ તમે સમ્યમ્ સહન કરે, તે તુ પ્રવજ્યાને સ્વીકારે અને મોક્ષ માટે ઉદ્યમ કરો, અન્યથા ચઢીને પડેલાની (ચઢવાની) ક્રિયા હાસ્યનું કારણ બને. (૩૪૯૦-૯૧) તેઓએ કહ્યું કે-ભગવંત! જે અમને લેશ પણ જીવનને રાગ હેત, તે અમે વિરતિને સ્વીકારવાની બુદ્ધિ કરતા નહિ. (૩૪૯૨) માટે સંસારવાસથી ઉભગેલા, તમારાં બે ચરણકમળને વળગેલા (શરણે આવેલા) અને વિોમાં પણ નિશ્ચય એવા અમને પ્રવજ્યા આપ ! (૩૪૯૩) તે પછી દીક્ષા આપીને ગુરૂએ સર્વ ક્રિયાને વિધિ જણાવ્યા (ક્રિયાકુશળ બનાવ્યા) અને સમ્યગ્રતયા સૂત્ર-અર્થની શ્રેષ્ઠ સિદ્ધિને પમાડયા. (સૂત્ર-અર્થે ભણાવ્યાં.) (
૩૪) ચિરકાળ ગુરુકુળવાસમાં રહીને એકદા મહા સત્ત્વવાળા તેઓ પોતાના ગુરુની આજ્ઞાથી એકલવિહારી થયા. (૩૪૫) પછી અનિયતવિહારના વિધિથી વિચરતા સમ્યગ ઉપગવાળા
જ્યસુંદર મુનિ કેઈ પ્રસંગે અહિ છત્રાપુરીમાં પહોંચ્યા. (૩૪૯૬) ત્યાં તેઓ શેઠની જે પુત્રીને પરણ્યા હતા, તે પાપિણ એમશ્રી અસતીનાં આચરણથી તે કાળે ગર્ભવતી થયેલી વિચારતી હતી કે-જે જ્યસુંદર અહીં આવે, તે તેને દીક્ષા છોડાવીને મારા દુશ્ચરિત્રને છુપાવું. (૩૪૭–૯૮) ભિક્ષાથે તે સાધુ નગરમાં પિઠા અને કઈ રીતે તેણીએ સમાન આચારવાળી (દુરાચારિણું) ૫ ડોશણના ઘરમાં તેને જોયા, પછી શીધ્ર ઘરમાં લઈ ગઈ અને વિનયપૂર્વક ચરણમાં નમીને તેણીએ કહ્યું કે હે પ્રાણનાથ! આ દુષ્કર તપશ્ચર્યાથી હવે અટકે (ચારિત્રને છોડે )! (૩૪૯-૩૫૦૦) હે સુભગ! મેં જે દિવસે તમારી દિશાની વાત સાંભળી, તે દિવસે મને વજાના પ્રહારથી પણ અતિશય દુઃખ થયું (૩૫૦૧) અને તમારા વિશે જીવનને આજે તજ –કાલે તાજું-એમ વિચારતી માત્ર તમારા દર્શનની