________________
જિનમિ દ્વાર તથા જિનપૂજાદ્વાર
૧૫૭
પામીને, ( વિરામ= )સવિરતિ ચારિત્રને પામીને, પૃથ્વીકાયાદિ જીવાની રક્ષા કરે છે અને તેથી નિર્વાણુને (મેાક્ષને) પામેલા તે ( આમવ =) સાદિ-અનંતકાળ સુધી સ`સારી જીવાને બધા કરતા નથી. (એમ અહિંસાની સિદ્ધિ થાય છે.) (૨૮૦૫) જેમ રોગીને સારી રીતે પ્રયાગ કરેલી શિરાવેધ ( નસ કાપવી ) વગેરે વૈદ્યક્રિયામાં પીડા થવા છતાં ( પરિણામે ) સુદર ( લાભ થાય છે), તેમ છકાયની વિરાધના થવા છતાં પરિણામે આનું પણ ફળ સુંદર મળે છે. (૨૮૦૬) એમ ૧-જિનમંદિરદ્વાર કહ્યું.
૨. જિનબિંબદ્વાર-હવે જિનમિમદ્વારને કહીએ છીએ. તેમાં કોઈ પુર-ગ્રામ વગેરેમાં સર્વ અંગોથી સંગત (અખ'ડ) જિનમંદિર છે, કિન્તુ તેમાં જિનબિંબ નથી. કારણ કે પૂર્વે કાઇએ તેનું હરણ કયુ... હાય અથવા તાડી નાખ્યુ` હાય કે (વિત્યુ'શિય’=) અંગોથી (વિકલ=) ખડિત થયુ' હોય, તેા પૂર્વ કહેલા વિધિ પ્રમાણે પોતાના (કે બીજાના પણ ) સામર્થ્ય ના અભાવે સાધારણુદ્રવ્ય પણ લઇને સુંદર જિનબિંબને કરાવે. (૨૮૦૭ થી ૯) ચંદ્ર જેવી સૌમ્ય (શાન્ત) આકૃતિવાળું એને નિરૂપમ રૂપવાળું જિનબિંબ કરાવીને ઉપર જણાવેલા જિનમંદિરમાં તેને ઉચિત વિધિથી પ્રતિષ્ઠિત કરે(૨૮૧૦) તેને જોઈને (હુ થી) વિકસિત રામરાજીવાળા કેટલાક ગુણાનુરાગી એધિને પામે અને (કેટલાક) ખીજા તે ભવમાં જ જિનદીક્ષાને પણ સ્વીકારે. (૨૮૧૧) પણ જો તે ગ્રામ નગર, આકર વગેરે અનાર્ય (પાપી)લોકેાથી યુક્ત હોય, ત્યાં વસનારા પુરુષોની દશા પડતી હાય, કે તે ( ગ્રામ વગેરે) દેશના છેડે રહેલ શ્રાવકલાકેથી રહિત ડાય, ત્યાં જિનભવન જર્જરિત ( જીણું ) થયું હોય, છતાં તેમાં જિનબિંબ સર્વાંગસુંદર (અખંડ) અને દર્શનીય હાય તા ત્યાં અનાર્ય (મિથ્યાત્વી-પાપી) લેકાથી કરાતી આશાતના વગેરે દોષના ભયથી તે તથાસ્થિત (જીણું) જિનભુવનમાંથી પણ જિનબિ’બને ઉત્થાપન કરીને અન્ય ઉચિત નગર વગેરેમાં (સંચારેજા=) ખસેડે, પ્રતિષ્ઠિત કરે અને એ રીતે ફેરફાર કરવાની સામગ્રીને જો ખીજાની પાસેથી પણ મળવાના અભાવ હોય, તો સાધારણુદ્રવ્યથી પશુ યથાયાગ્ય તે સામગ્રીને કરે. એમ કરવાથી એધિખીજ' વગેરે કયા કયા લાભા ન થાય ? ( અર્થાત્ ઘણા લાભો થાય.) (૨૮૧૨ થી ૧૬)
૩. જિનપૂજાદ્બાર-એમ જિનબિંબદ્વાર કહ્યું. હવે જિનપૂજાદ્વારને કહીએ છીએ. તેમાં ‘સદાચારી મનુબ્યાથી ભરેલુ' ' વગેરે ગુણવાળા ક્ષેત્રોમાં જિનમદિર નિર્દેષ (સુંદર) ડાય અને જિનબિંબ પણ નિષ્કલંક શ્રેષ્ઠ હોય, કિન્તુ ત્યાં પાત્રિકા ( રકાબી—વાટકી ) જેટલી પણ પૂજાની કેાઈ સામગ્રી કયાંયથી પણ ન (મળતી) હોય, એવું સ્વય જોઈ ને અથવા પૂર્વ કહ્યા પ્રમાણે સાંભળીને, તે નગર-ગ્રામ વગેરેના સવે પણ (મળે= ) મુખીઆઓને ભેગા કરીને સાધુ અથવા શ્રાવક પણુ, અતિ ચતુર (યુક્તિસંગત–મધુર) વચનાથી તેને સમજાવે કે–અહીં બીજા કોઈ નહિ, તમે જ એક પરમ ધન્ય છે, કે જેના ગ્રામ કે નગરમાં આવાં વિચિત્ર (સુંદર) રચનાવાળાં, પ્રશંસનીય, મનેાહર, ( મંદિર-મૂર્તિ એનાં )
