________________
અગીઆર પ્રતિમાઓનું સ્વરૂપ અને સાધારણદ્રવ્ય ખર્ચવાનાં દશ સ્થાનકે ૧૫૫ ઘરમાં પેઠેલા તેણે “અહો ! મને પ્રતિમધારી ગૃહસ્થને ભિક્ષા આપો.”-એમ બેલવું જોઈ એ. (૨૭૭૦) એમ વિચરતાં તેને બીજે કઈ પૂછે કે-“તું કેણ છે?” ત્યારે “હું શ્રાવકની પ્રતિમાને સ્વીકારેલે શ્રાવક છું –એમ જવાબ આપે. (ર૭૭૧) એમ (અગીઆરમીમાં) ઉત્કૃષ્ટથી અગીઆર માસ સુધી વિચરે, જઘન્યથી તે શેષ પ્રતિમાઓમાં (giાહિતf=) એક દિવસ, બે દિવસ આદિ પણ પાળે. (ર૭૭૨)
આ પ્રતિમાઓ પૂર્ણ થાય ત્યારે ધીર કોઈ આત્મા પ્રવ્રજ્યાને પણ સ્વીકારે અને બીજો પુત્ર વગેરેના રાગથી ગૃહસ્થપણને સ્વીકારે, (૨૭૭૩) અને ઘરે રહેવા છતાં તે પ્રાયઃ પાપવ્યાપારથી મુક્ત રહે, પિતાનું (ધનનું) સામર્થ્ય હોય તે સીદાતાં (જીર્ણ) જિનમંદિરે વગેરેનો સમાવે-સંભાળે, (૨૭૭૪) અને પિતાનું તેવું સામર્થ્ય (ધન) ન હોય તે સાધારણુદ્રવ્યને ખચીને પણ તેની ચિંતા (સંભાળ) કરે. માત્ર સાધારણ દ્રવ્યને ખર્ચવાનાં દશ (વિષયનેક) સ્થાનોને તે આ પ્રમાણે જાણે. (૨૭૭૫)
સાધારણુદ્રવ્ય ખર્ચવાનાં દશ સ્થાનકે-૧-જિનમંદિર, ૨-જિનબિંબ, ૩જિનબિંબોની પૂજા, ૪-જિનવચનથી (પ્રતિબદ્ધ= ) યુક્ત (જૈનાગમરૂપ) પ્રશસ્ત પુસ્તકે, ૫-મક્ષસાધક ગુણોને સાધતા એવા સાધુઓ, ૬-એવાં સાધ્વીઓ, ૭-ઉત્તમ ધર્મરૂપી ગુણને પામેલા સુશ્રાવક, ૮-તેવી શ્રાવિકાઓ, ૯-પૌષધશાળાઓ (ઉપાશ્રયે) અને ૧૦-તેવા પ્રકારનું સમ્યગ્દર્શનનું (શાસનનું કે સંઘનું) કેઈ કાર્ય હોય તે તે, એ દશ સ્થાનકમાં સાધારણદ્રવ્ય ખર્ચવાયોગ્ય છે. (૨૭૭૬ થી ૭૮) તેમાં-૧. જિનમંદિર (જિનમંદિરમાં સાધારણદ્રવ્યને ખર્ચવાને વિધિ એ છે કે-) સૂત્રાનુસારે અનિયતવિહારના કમથી નગર, ગામ વગેરેમાં અનુક્રમે માસક૫-માસીકલ્પથી (નવકલ્પી વિહારથી) વિચરતા, દ્રવ્ય, ક્ષેત્ર, કાળ, ભાવ વગેરેમાં રાગ( મમતા ) રહિત, એવા સાધુઓ તથા
વ્યાપાર કે તીર્થયાત્રા વગેરે માટે ગ્રામ, આકર, નગર વગેરેમાં પ્રયત્નપૂર્વક ફરતા, આગમરહસ્યના જાણ તથા શ્રી જિનશાસન પ્રત્યે પરમ ભક્તિવાળા, એવા શ્રાવકે, પણ, રસ્તે આવતાં ગ્રામ વગેરેમાં જિનમંદિર વગેરે પિતાના પક્ષને (ધર્મસ્થાનેને) જાણવા ગામના દરવાજાની નજીકમાં (ભાગોળે) રહેલા કેઈને પૂછે, (૨૭૯ થી ૮૨) અને તેના કહેવાથી ત્યાં “જિનમંદિર વગેરે છે”—એમ સમ્યગુ જાણે, ત્યારે હર્ષના સમૂહથી રોમાંચિત શરીરવાળા તે વિધિપૂર્વક ત્યાં (ગ્રામાદિકમાં) જાય. (૨૭૮૩) પછી જે સ્થિરતા (ઉતાવળ ન)હૈય, તે પ્રથમ જ ત્યાં ચૈત્યવંદન વગેરે યક્ત વિધિને કરીને જિનમંદિરમાં ભાંગેલું, તૂટેલું વગેરે જુએ, (૨૭૮૪) અને ઉત્સુક્તા (ઉતાવળ) હોય તે સંક્ષેપથી પણ વંદન કરીને તેના સડેલા-પડેલા ભાગોને જુએ અને કઈ રીતે તેવું (ભાંગ્યું-તુટય) હોય તે તેની ચિંતા પિતાનું સામર્થ્ય હોય તે શ્રાવકો જ કરે. મુનિઓ પણ નિચે તે સંબંધી ઉપદેશ કરીને યથાયોગ્ય ચિંતા કરે. (૨૭૮૫-૮૬) અથવા સ્વદેશમાં કે પરદેશમાં, સારાં ચારિત્રપાત્ર અન્ય લેકેથી ભરેલાં છતાં શ્રાવક વિનાનાં હોય,
