________________
શ્રી સંગર શાળા પ્રથને ગુજરાતી અનુવાદ: દ્વાર પહેલું દિવસનું અને જે ચારેય દિશામાં સૂર્યના બિંબને (એકીસાથે) દેખે, તેનું આયુષ્ય ચાર ઘડીનું (જાણવું). (૩૨૫૬) અકસ્માત્ સૂર્યના સમગ્ર બિંબને જે છિદ્રોવાળું દેખે, તે નિચે દશ દિવસમાં સ્વર્ગના માર્ગે ચાલ્યા જાણો. (૩૨૫૭) સર્વ પદાર્થોના સમૂહને જે પળે દેખે, તે ત્રણ દિવસ જીવે અને જેની વિષ્ટા કાળી અને ભાગેલી થાય તે શીવ્ર મરે. (૩૨૫૮) જેણે નેત્રનું લક્ષ્ય (પાઠાં વધુ=) ઊંચુ બાંધ્યું છે, તે ઊંચી નજરે જેતે પણ) પિતાની બે ભ્રકુટીઓને ન દેખે, તે તે નવ દિવસમાં મરે. (૩૨૫૯) ભાલ ઉપર હાથ સ્થાપીને જોતાં કાંડાને (પચ=) મૂળ સ્વરૂપે દેખે, અતિ કૃશતર (પાતળું) ન દેખે, તે પણ તુર્ત મરણને શરણ (જાણ ). (૩ર૬૦) અંગુલિના છેડાથી નેત્રોના છેડાઓને દાબીને જોતે જે પિનાના નેત્રોની (અંદરની) જતિને ન દેખે, તે નિયમ ત્રણ દિવસમાં યમના મુખમાં જાય. (૩૨૬૧) જે (પિતાના હાથની અંગુલિથી ઢાંકેલી) ડાબી આંખનાં (પાઠાંતર- ) નીચે-ઉપર તથા અંદર-બહારના (નાક તથા કાન તરફના) ખૂણાના પ્રકાશને ન દેખે, તેને પણ અનુક્રમે છે, ત્રણ, બે અને એક માસના આયુષ્યવાળો જાણે (જુઓ યોગશાસ્ત્ર-પ્ર. પ-લે ૧૧૨) (૩૨૬૨) વળી પિતાના હાથની અંગુલિથી દબાવેલી (ટ્રય =) જમણી આંખના (નીરે-ઉપર તથા અંદર -બહારના ખૂણાના) પ્રકાશને ન દેખે, તેનું આયુષ્ય દશ, પાંચ, ત્રણ અને બે દિવસનું જાણવું. (જુઓ યોગશાસ્ત્રપ્ર-પ-લે ૧૧૩) (૩૨૬૩) વળી અન્ય લક્ષ્યને છોડીને, નેત્રોનાં ઉપરનાં પુટ (પિચ)ને નીચાં ઢાળીને, અતિ મંદ-નીચી–સ્થિર કીકીવાળાં બે નેત્રોને નાસિકાના છેડે જેમ સ્થિર થાય તે રીતે (નિયંત્ર) નિચે જે (નિયંત્ર) પિતાની નાસિકાને જેવા છતાં ન દેખે, તે માત્ર પાંચ દિવસમાં (મરી) જાય. (૩ર૬૪-૬૫)એમ જે પિતાના મુખમાંથી નીકળેલા જવાના છેડાને જેવા છતાં ન દેખે, તે પણ એક અહેરાત્ર રહે. (૩૨૬૬) (હવે દશ ગાથાથી કાલચક્રને વિધિ કહે છે.) * પિતાની ભૂમિકાને (અવસ્થાને) અનુસાર દ્રવ્ય-ભાવથી પરમ પવિત્ર બનીને, શ્રી અરિહંતદેવની ઉત્કૃષ્ટ વિધિથી શ્રેષ્ઠ પૂજા કરીને, જમણા હાથને શુક્લપક્ષ કલ્પીને તેની કનિષ્ઠિક (ટચલી) અંગુલિનાં નીચેનું, મધ્યનું અને ઉપરનું એમ ત્રણ પર્વોમાં અનુક્રમે પ્રતિપદા, ષષ્ઠી અને એકાદશી, એ તિથિએની કલ્પના કરે, પછી પ્રદક્ષિણાકમે શેષ અંગુલિઓનાં પર્વોમાં શેષ તિથિઓની કલ્પના ત્યાં સુધી કરે કે અંગુઠાનાં ત્રણ પર્વોમાં પંચમી, દશમી અને પૂર્ણિમા તિથિઓ આવે; એ જ પ્રમાણે ડાબા હાથમાં કૃષ્ણ પક્ષની કલ્પના કરીને ટચલી આંગળીથી અંગુઠા સુધીનાં પંદર પર્વોમાં અનુક્રમે વદિ એકમથી અમાવાસી સુધીની તિથિઓ એ રીતે કલ્પવી કે-ડાબા હાથના અંગુઠાના છેલ્લા પર્વમાં અમાવાસી આવે. એમ કહ્યા પ્રમાણે કલ્પના કરીને (૩ર૬૭-૭૧) તે પછી મહા સાત્વિક આત્મા એકાન્ત પ્રદેશમાં પદ્માસન કરીને, બે હાથની હથેલીઓને કમળના ડોડા જે આકાર કરીને, પ્રસન્ન તથા સ્થિર મન-વચન-કાયાવાળે, ઉજજવળ વસ્ત્રથી પિતાના
