________________
૧૯૦
શ્રી સંગરંગશાળા ગ્રન્થનો ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર પહેલ તેની સામે જોયું. (૩૪૦૧) અને રાજાએ પ્રસન નેત્રેથી પોતાની સામે જેવાથી પ્રગટેલા અતિ પ્રમાદવાળા તેણે પુનઃ પણ કહ્યું કે-હે દેવ ! “મને એકલાને જ મોકલે.” (૩૪૦૨) ત્યારે રાજાએ સ્વહસ્તે તાંબૂલ આપીને તેને મોકલ્યા અને સામત વગેરે લે કો પણ અસૂયાથી મૌન રહ્યા. (૩૪૦૩) પછી રાજાને પ્રણામ કરીને તે શીધ્ર નગરમાંથી નીકળે અને કાલસેન પલિપતિની પાસે પહોંચ્ય, (૩૪૦૪) તેણે તેને કહ્યું કે-તારા પ્રત્યે કનકકેતુ રાજા રુષ્ટ થયું છે, (તેથી) હે કાલસેન ! હમણાં જ સમગ્ર સૈન્ય સહિત (4) કાળના મુખમાં પ્રવેશ કરીશ. (૩૪૦૫) તે સાંભળીને પણ દુર્ધર (આકરા) ગર્વથી ઉંચી ડોકવાળા કાલસેને
આ બિચારે એકલે શું કરશે ?”—એમ માની તેની અવગણના કરી. (૩૪૦૬) તેથી કે પેલા યમના કટાક્ષ જેવા તીક્ષણ ધારવ ળા પિતાના પગને ફેકતો, પદાતીઓના સમૂહ તેની ઉપર) કરેલા શસ્ત્રપ્રહારના સમૂહને નહિ ગણુતે અને સભાસદોને ભેદીને (તતા ) યુદ્ધના સતત અભ્યાસથી લડવામાં છે તે તુત કાલસેનને કેશોથી પકડીને બે. (૩૪૭-૮) રે રે હતાશ પુરુષે (હાલ સુભટ ) ! જે હવે પછી મને ઘા કરશે, તે તમારે આ સ્વામી નિચે કાળને કેળિયે થશે. (૩૪૦૯) પછી “જે આ વીરસેનને પ્રહાર કરે તે મારા જીવને પ્રહાર કરે છે એમ કહેતાં કાલસેને વીરસેનને પ્રહાર કરતાં પુરુષને કયા. (૩૪૧૦) (આ બાજુ એ અવસરે જ તેના ગુણથી રંજિત થયેલાં કનકકેતુના કહેવાથી હાથી, ઘેડા, રથ અને દ્ધાઓથી ભરપૂર ચતુરંગ સૈન્ય તેની પાછળ આવી પહોંચ્યું. (૩૪૧૧) ત્યારે અવ્યાકૂળ શરીરવાળા અને ભક્તિના સમૂહથી ભરેલા (મનવાળા) વીરસેને તેને કાલનને) ઠગીને કનકકેતુને સ. (૩૪૧૨) રાજા પ્રસન્ન થયે, તેને પ્રસાદપૂર્વક હજાર ગામે આપ્યાં અને રાજાએ (સ્વયં) તેનું નામ પણ સહસમલ્લ સ્થાપ્યું. (૩૪૧૩) પછી સંધીને કરીને હર્ષિત મનવાળા રાજાએ સત્કાર કરીને મડબાધિપતિને (કાલસેનને) પણ તેના સ્થાને મેકલ્ય. (૩૪૧૪) (એકદા) કાળક્રમે સહસ્ત્રમલે ત્યાં ઉધાનમાં સુદર્શન નામના ઉત્તમ આચાર્યને બેઠેલા જોયા (૩૪૧૫) અને ભક્તિના ભારથી નમેલા મસ્તક વડે તેમનાં ચરણને વાંદીને જૈનધર્મને સાંભળવાની ઈચ્છાવાળે તે ભૂમિપીઠ ઉપર બેઠે. (૩૪૧૬) ગુરુએ પણ સંસારની અસારતાની પ્રરૂપણારૂપી મુખ્ય (મૂળ) ગુણવાળા અને નિર્વાણની પ્રાપ્તિરૂપી ફળવાળા, એવા શ્રી જિનકથિત ધર્મને કહો. (૩૪૧૭) અને તેને સાંભળવાથી અંતરમાં પ્રગટેલા અતિ શ્રેષ્ઠ વૈરાગ્યવાળે રાજા વીરસેન પુનઃ ગુરૂના ચરણોને નમીને બોલવા લાગે કે હે ભગવંત! તપ-ચારિત્રથી રહિત અને અત્યંત મેહમૂહ, એવા સંસાસમુદ્રમાં પડેલા ને પરભવમાં સાથી (સહાયક ) એક નિર્મળ ધર્મને છોડીને, કામગથી કે ધન-સ્વજનાદિથી થોડે પણ આધાર મળતું નથી. (૩૪૧૮ થી ૨૦) તેથી જે આપને (મારી) કંઈ પણ યોગ્યતા દેખાતી હોય, તે શીધ્ર મને દીકરા આપિ. પરિણામે ભયંકર ઘરવાસથી સર્યું. (૩૪૨૧) તે પછી ગુરુએ સૂત્રના ઉપયોગથી તેની યોગ્યતા જાણુને, અસંખ્ય દુઃખના
