________________
૧૧૮
શ્રી સંગરંગશાળા ગ્રંથને ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર પહેલું વાળા, લેકેને ચારિત્રમાર્ગે પ્રવર્તાવનારા, કાલકના પ્રકાશક, કરુણારૂપી અમૃતના સમુદ્ર, તુચ્છ અને ઉત્તમ (સર્વ) છ પ્રત્યે સમદષ્ટિવાળા, એવા સિદ્ધાર્થ રાજાના પુત્ર, શ્રી મહાવીર (પ્રભુ) એકદા કાકંદીપુરીમાં પધાર્યા, (૨૦૯૦-૯૧) અને ત્યાં દેવેએ શ્રેષ્ઠ મણિરત્નોથી શોભતું, વિવિધ પ્રકારની ઉજજવળ ઉડતી દવાઓવાળું અને સિંહાસનથી મનેહર, એવું સમવસરણ રચ્યું. (૨૯૨) પછી સુર–અસુર સહિત ત્રણેય જગતથી પૂજાએલાં ચરણકમળવાળા, ભવ્ય જીના પ્રતિબોધક, જગતના નાથ, શ્રી વીર પ્રભુ તેમાં પૂર્વાભિમુખ બિરાજ્યા. (
૨૩) પછી (આનંદથી) હર્ષિત રેમરાજીવાળા અસુરે, દેવ, વિદ્યાધર, કિનારે, મનુષ્ય અને રાજાઓ તુર્ત શ્રી જિનચંદન માટે સમવસરણમાં આવ્યા, ત્યારે ઉત્તમ શણગારને સજીને હાથી, ઘોડા, વાહન, વિમાન વગેરેમાં બેસીને દેવોના સમૂહની જેમ શેભતા નગરલેકે પણ, ધૂપના ડબ્બા (પાત્રે) અને શ્રેષ્ઠ સુગંધવાળા પુના સમૂહ વગેરેથી (રાકૃત = ) ભરેલા હાથવાળા પિતાના નેકરેના સમૂહને સાથે લઈને શીધ્ર શ્રી જિનચંદન માટે ચાલ્યા. (૨૦૯૪ થી ૯૬) ત્યારે તે જ નગરીમાં રહેનારી, લાકડાં લઈને આવતી, અત્યંત આશ્ચર્ય પામેલી, એક દરિદ્ર ડોશીએ એક માણસને પૂછયું, અહે ભદ્ર! આ બધા લે કે એક દિશામાં કયાં જાય છે? (૨૦૯૭-૯૮) તેણે કહ્યું, આ લકે ત્રણ જગતના બંધુ, દુઃખદાયી એવા પાપ મેલને ઈ નાખનારા, જન્મ, જરા, મરણરૂપ વેલડીના વિસ્તારને વિચ્છેદ કરવામાં કુહાડ સરખા, એવા શ્રી વીરજિનનાં ચરણકમળને પૂજવા માટે અને શિવસુખના કારણભૂત ધર્મને સાંભળવા માટે જાય છે. (૨૦૯-૨૧૦૦) એમ સાંભળીને શુભ પુણ્યકર્મના વેગથી પ્રગટેલા ભક્તિના અતિશય વાળી તે વૃદ્ધ વિચારવા લાગી કે-હું પુણ્ય વિનાની દરિદ્ર શું કરું? કારણ કે-(મારી પાસે) જિનવરનાં બે ચરણકમળને પણ પૂજી શકું તેવી અતિ શ્રેષ્ઠ નિરવદ્ય પૂજાનાં (ાવા=) અંગેના સમૂહરૂપ સામગ્રી નથી. (૨૧૦૧-૨) અથવા નથી તે એથી શું ? પૂર્વે (જંગલમાં) જેએલાં, મફત મળે તેવાં, સિંદુવારનાં (નગોડનાં) પુને પણ શીવ્ર લાવીને શ્રી જિનપૂજા ક! (૨૧૦૩) તે પછી તેવાં પુષ્પને લઈને વૃદ્ધિ પામતા શ્રી જિનપૂજાના ભાવવાળી તે વૃદ્ધા શીધ્ર શીઘ સમવસરણ પ્રતિ ચાલી. (૨૧૦૪) પણ ઘડપણથી અત્યંત થાકેલા શરીરવાળી, વધતી વિશુદ્ધ ભાવનાવાળી, તે અર્ધમાગે જ મર પામી, (ર૧૦૫) અને તે શ્રી જિનપૂજાની એકાગ્રતા માત્રથી પણ ઉપાર્જન કરેલા કુશળ(પુણ્ય)કર્મથી સૌધર્મ દેવલોકમાં મહદ્ધિક દેવની સંપત્તિને પામી. (૨૧૦૬) “ઘડપણથી મૂછ પામી છે, અથવા થાકેલી હશે”—એમ સમજતા લેકેએ અનુકંપાથી તેના શરીરને જળથી સિંચ્યું. (૨૧૦૭) તે પણ તેને શરીરની ચેષ્ટાએ રહિત જોઈને (લેકેએ) શ્રી જિનને પૂછયું, હે ભગવંત! શું તે જીવે છે કે મરેલી છે ? પ્રભુએ કહ્યું, તે મરેલી છે. (૨૨૦૮) એમ કહી તે વૃદ્ધાને જીવ જે દેવપણું પામીને, તુર્ત જ અવધિજ્ઞાનથી પિતાને પૂર્વભવ જાણીને, પરમ ભક્તિથી આવીને, જગદ્ગુરુના ચરણકમળને અભિવંદન કરીને, પાસે બેઠેલ હતું તે દેવને ભગવતે
