________________
૧૪૮
શ્રી સવેગર ગશાળા ત્ર ́થના ગુજરાતી અનુવાદ : દ્વાર પહેલું
અત્યત ભક્તિવાળા તે ઉત્તમ સાધુવની પ્રતિદિન સેવા કરવા લાગ્યા. (૨૬૪૭) ઘરડો થયા ત્યારે તેણે પેાતાને સ્થાને કેસરીપુત્રને સ્થાપ્યા અને પોતે શ્રેષ્ઠ ( સવિશેષ ) ધ કાનેિ કરવા લાગ્યા. (૨૬૪૮) માત્ર ઘણા લાંબા પ્રયાસથી મેળવેલા જમીનમાં દાટેલા ભંડારોને પૂછવા છતાં મૂર્છાવશ પુત્રને કહેતા નથી. (૨૬૪૯) પોતાના આયુષ્યને થોડા દિવસની સ્થિરતાવાળું–અતિ અલ્પ જાણુવા છતાં, દરરોજ ‘આજે કહીશ, કાલે કહીશ’–એમ કહે છે. (૨૬૫૦) અને પ્રાણિઓના ઉપદ્રવ વિનાના (નિર્જીવ) ઘરના એક ભાગમાં (ખૂણામાં) આરાધનાની અભિલાષાથી તે પૌષધ વગેરે કરવા દ્વારા વિવિધ પરિકણાને ( ચારિત્રના અભ્યાસને ) કરે છે. (૨૬૫૧) પુત્ર પણ પિતાને અતિવૃદ્ધ સમજીને વારવાર ધન અગે પૂછે છે અને પિતા પણ સામાયિકમાં જ સ્થિત રહે છે, (૨૬૫૨) કંઈ પણ કહેતા નથી. એમ (કરતાં)એક દિવસે તે મરણને પામ્યા અને તેના દુઃખથી દુઃખી અને વિકલ મન ( મેચિત્ત )બનેલે પુત્ર પણ (પિતાને ઉદ્દેશીને ) હા હા ! ધરતીમાં (àાસ્થયા=) ગુપ્ત રાખેલાં તે નિધાના કાંઈ ઉપયાગ કર્યાં વિના નિષ્ફળ કેમ નાશ પામ્યાં ? હા હા ! પાપી પિતા ! તું પુત્રના પરમ વૈરી (થયા.) (૨૬૫૩-૫૪) જે મૂઢ ! તારા ધમને પણ ધિક્કાર થાઓ અને તારા વિવેકધનને પણ ધિક્કાર થા!–એમ વિલાપ કરતા છતા મરીને તે પણ તિય ચણાને પામ્યા. (૨૬૫૫) એ રીતે ધર્મોના અથી છતાં તે નિશ્ચે પુત્રના કંધમાં હેતુ થયા. ધર્માથી આને (કોઈના) પણ કબ’ધમાં નિમિત્ત બનવું અઘટિત છે. (૨૬૫૬) તેથી જ ત્રિભુવનગુરુ શ્રી વીર પ્રભુ તે રીતે તાપસાનુ પ્રીતિપણું જાણીને વર્ષાકાળમાં પણ અન્યત્ર વિચમાં (હતા). (૨૬૫૭) તે સત્પુરુષો ધન્ય છે અને તે જ સત્ય ધર્મક્રિયાને પામેલા છે, કે જે જીવાને કબ'ધનુ' નિમિત્ત ખનતા નથી. (૨૬૫૮) માટે ઘણા ભવની વૈરપર'પરા ન થાય, તે હેતુથી પુત્રને પ્રયત્નપૂર્વક ( અધિકારપદે) સ્થાપીને ગૃહસ્થે સમાધિપૂર્વક ધમ માં યત્ન કરવા જોઇએ. (૨૬૫૯) એમ પુત્રશિક્ષા નામનું આ ખીજુ` પેટાદ્વાર કહ્યુ. હવે કાળક્ષેપ નામનું ત્રીજું પેટાદ્વાર કહું' છું. (૨૬૬૦)
નવમા પરિણામઢારમાં ત્રીજી કાળક્ષેપદ્વારઃ-પુત્રને પોતાના સ્થાને (અધિકાર પદે) સ્થાપીને, પૂર્વ કહ્યો તેવા શ્રાવક કે રાજા તે પુત્રની પરિણતિને જાણવાની ઈચ્છાથી જો અમુક કાળ સુધી ઘરમાં રહેવાને ઈચ્છે, તે તેણે પૌષધશાળા કરાવવી જોઇએ.
પૌષધશાળા કેવી અને ક્યાં કરાવવી :-સર્વ પ્રાણીઓના ઉપદ્રવથી રહિત પ્રદેશમાં, સારા ચારિત્રપાત્ર મનુષ્યાના વસવાટની પાસે (પડોશમાં) અને સ્વભાવે જ સૌમ્ય (સમશીતષ્ણુ પ્રશસ્ત ) એવા એકાન્ત પ્રદેશમાં, ભાંડ કે સ્ત્રી વગેરેના સપથી રહિત, તે પણ પરિવારની અનુમતિથી પ્રસન્ન ચિત્તવાળા થઈને, તે પણ વિશુદ્ધ (દલ=) ઈંટ, પત્થર, કાષ્ટ વગેરેથી કરાવેલી, સારી રીતે ઘસેલા (સુવાળા) સ્થિર મોટા થાંભલાવાળી, અતિ મજબૂત એ કમાડવાળી, સુંવાળી સમ (મિત્તિમા= ) ભંતેાવાળી, સારી રીતે ઘસેલા ( સુવાળા ) મણિએથી જડેલા ભૂમિતળવાળી, પર્લેિષણા–પ્રમાના સરળતાથી
