________________
(૧૧૯) જણાયેલી વસ્તુને મેં બજે કરી, માલિકીભાવ ઊભો કર્યો અને કહ્યું. આ મારી,’ ‘મારા,” “મારે છે. તેમાં શરીર પણ “મારું બની ચૂક્યું. તે જ સ્પષ્ટ કરે છે કે શરીર મારું છે પણ હું શરીર નથી. હજુ ઈશ્વરે એવો આશીર્વાદ આપ્યો નથી કે જેને “મારી,’ ‘મારા,” કે “મારું,’ કહીએ અને ભગવાન તથાસ્તુ' બોલે તે પૂર્વે જ આપણે તે થઈ જઈએ. નહીં તો “મારી પત્ની” કહેતાં જ પતિ પનીમાં ફેરવાઈ જાય. “મારી ભેંસ” હેતાં જ ભરવાડ ભેંસ થઈ જાય. “મારા ગધેડા” કહેતાં જ કુંભાર ગધેડો - “મને ખ્યાલ નહીં કે મારા શ્રોતાઓ ગધેડા જેવા મૂર્ખ હશે” કહેતાં જ માઈક સામે વક્તા ન મળે પણ...અને હોંચી...હોંચી સ્પીરમાંથી. છતાં ઈશ્વરની રચના તેવી નથી. ઊલટાનું જે મારું છે તે હું નથી અને જે મને દૃશ્ય છે તે પણ હું નથી. કટા દશ્યથી અને જ્ઞાતા શેયથી જુદો છે. તેથી જ તો ઘડાનો દ્રષ્ટા ઘડાથી, શરીટા શરીરથી ભિન્ન
સૂર્ય મને દશ્ય છે તેથી સૂર્ય હું નથી.
તારા મને ‘ય’ છે તેથી ચમકી અને તૂટી પડું એવો સિતારો હું નથી.
પૃથ્વી “મારું રહેઠાણ છે તેથી હું પૃથ્વી નથી. દોલત “મારી કીર્તિ છે તેથી હું નથી કીર્તિ, નથી દોલત. આ વરઘોડો ‘મારો” છે પણ નથી હું વર, નથી ઘોડો. આ ઘર, રૂમ, આસન, તે પર બેઠેલું શરીર મને દશ્ય છે. તેથી હું શરીરનો કટા, શરીરથી ભિન્ન છું. નહીં તો શરીરને કઈ રીતે જોઈ શકું? આંખથી ભિન્ન ન હોઉં તો કઈ રીતે આંખને જાણું? મનથી જો મુક્ત નથી તો કેવી રીતે ચંચળતા અને મનની શાંતિને પારખું? જો જુદો નથી હું બુદ્ધિથી તો કેમ મારી વિતા કે મૂર્ખામી જાણું? હું તો જુદો છું, ભિન્ન છું મુક્ત છું દશ્યથી, શેયથી, મારું,’ ‘મારા.” મારી,”થી અને મારો નિશ્ચય છે કે જેમ ઘડાનો કટા ઘડાથી જુદો તેમ હું આત્મા, શરીરનો કટા, શાતા શરીરથી જુદો, જેવી રીતે...
घटद्रष्टा घटाद्भिन्नः सर्वथा न घटो यथा। देहद्रष्टा तथा देहो नाहमित्यवधारयेत्॥
