________________
અઠ્ઠાઈ વ્યાખ્યાન
૧૪૩
છે કે બન્નેની ભકિત કરવી જોઇએ. અહીં સ્ત્રી પુરુષ એવા વેદના ભેદ નથી પણ સાધાર્મિક ભકિત કરવી એટલે જ ઉદ્દેશ છે. પેટમાં આવેલાને પાડતાં વાર ન કરે!
શિષ્યને એમ થાય છે કે માઈ એને આટલી હદે ચઢાવી દીધી ! ગુરુમહારાજાએ કોને પક્ષ લીધેા ? ખૂબી તે જુએ, સ્ત્રીએ માથે આક્ષેપ મૂકનાર પુરુષમાં સુધારણા થઈ ? કેટલાક ભાઇએ કહે છે કે દેવતા કેમ નથી આવતા ? નથી આવતા તે સારૂ છે! આવતા હત તે તમારે તે ગાયે દે’વરાવવી, છેકરાં રખાવવાં, કુતરા હુંકાવવા એ જ કામ સોંપવાં હતાં ને ! વિચારી લે ! દેવતા હાય તેચે ખસી જાય! કેડબગાડુ કાણુ છે? પુરુષ કે સ્ત્રી ? જિંદગીના નાશ થાય તેાયે પારકી મદઢ વગર જીવવું એ ગુણુ કોનામાં ?
શિષ્ય કહે છે : “ હું સ્વામિન ! લેાકોમાં તથા લેાકેાત્તરમાં સ્ત્રીઓ તા દેષથી ભરેલી પ્રસિદ્ધ છે. એના પક્ષ આટલી હદે !” यतः - अनृतं साहसं माया, मूर्खत्वमतिलाभता ।
अशौचं निर्दयत्वं च स्त्रीणां दोषाः स्वभावजाः ॥ १ ॥
અમૃત (જૂઠ્ઠું), સાહસ (ખેાટું સાહસ), માયા (છલ પ્રપંચ), અવિચારીપણું, અતિલાભ, અશૌચ તથા નિયપણું આ દોષ સ્ત્રીઓમાં સ્વાભાવિક રહેલા છે.”
પહેલા દોષ જૂહુ ખેલવું તે છતાં સ્ત્રીમાં જૂહુ' તો ડગલે ને પગલે! યાદ રાખો કે આ બધું કાણું કહે છે!
શિષ્ય-કઈ વાતને કેમ પલટાવવી એ કલામાં સ્ત્રી પાવરધી ! શુ જુડાપણું જ છે?
ના ! તે તે વાંધા નહિ કેમકે રેંગિયાપેંગિયાનુ જીž'ણુ' નુકશાન ન કરે. એવા જુઠાણાથી પોતાના આત્માને હાનિ થાય તે વાત જુદી છે. બાકી જગતને લાભ હાનિ નથી.
બીજુ દૂષણ-સાહસ છે. જૂઠામાં સાહસ ભળે, ત્યારે જગતને ભારે પડે. અહીં ‘સાહસ' સારા અર્થાંમાં નથી. સારા અતું 'સાહેસ’ તે લાભપ્રદ છે કેમકે ચક્રવતી દીક્ષા લે એ કાંઈ જેવુ' તેવુ સાહસ છે ? ક્ષમા થીદ્દ મૂળ વીરમાં ક્ષમા આવવી એ સાહસ તે ભૂષણ રૂપ છે.
