Anuyogdwar Sutram Part 02

Author(s): Kanhaiyalal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti

Page 293

अनुयोगद्वारसूत्र नो ऽग्निदेहेत् , नो वायुहरेत् , नो कुथ्येयुः, नो परिविध्वं सेरन , नो पूतितया हव्यमागच्छेयुः । ततः खलु वर्षशते वर्षशते एकमेकं वालाग्रम् अपहाय यावता खलु कालेन तत् पल्यं क्षीणं नीरजस्कं निर्लेपं निष्ठितं भवति, एतद् व्यावहारिकम् हो वह भी कुछ अधिक तीन योजनकी हो-अर्थात् एक योजन के छह टुकडे करो उनमें कुछ कम छठे टुकडे अधिक तीन योजन की इस पल्य की परिधि जाननी चाहिये । (से णं पल्ले एगाहिय वेयाहियतेयाहिय जाव भरिए बालग्गकोडीणं) अब इस पल्य को एक दिन दो दिन, तीन दिन यावत् सात दिन तक के ऊगे हुए बालों की अग्रकोटि से भरो (ते णं वालग्गा गो अग्गी डहेजा जाव णो पलिविद्धंसिज्जा, नो पूइत्ताए हव्यमागच्छेज्जा) उन बालाग्रकोटियों को इस प्रकारसे दवा दवाकर भरना चाहिये कि जिससे उन्हें न अग्निजला सके और न वायु आदि ही उन्हें उड़ा सके। जैसा पाठ व्यावहारिक उद्धार पल्योपम के अर्थ करते समय लगाया है वैसा ही पाठ यहां पर लेना चाहिये । (तभोणं वाससए वाससए एगमेगं वालग्गं अवहाय जावहएणं कालेणं से पल्ले खीणे नीरए निल्लेवे निहिए भवइ, से तं वावहारिए अद्धापलिओवमे) अब इसके बाद सौ सौ वर्ष व्यतीत जब हो जावें, तब उन बालानों में से एक २ बाल જેટલી હોય એટલે કે એક એજનના ૬ કકડા કરો તે તે કકડાઓમાંથી છા કકડા કરતાં અધિક ત્રણ જન જેટલી તે પત્યની વૃત્ત–પરિધિ જાણવી. (से णं पल्ले एगाहिय बेयाहिय तेयाहिय जाव भरिए बालग्गकोड़ीण) हवे આ પત્યને એક દિવસ, બે દિવસ, ત્રણ દિવસ યાવત્ સાત पिसना मोटा थयेसा माबोनी मोरिथी पूरित ४२१. (ते णं वालग्गा णो अग्गी डहेज्जा, जाव णो पलिविद्धंसिज्जा, नो पूइत्ताए हव्वमागच्छेज्जा) ते બાલારા કેટિઓને એ રીતે ઠાંસી ઠાંસીને તે પત્યમાં પૂરિત કરવામાં આવે કે જેથી તેમને અગ્નિ બાળી શકે નહિ અને વાયુ વગેરે પણ તેમને ઉડાડી શકે નહિ અત્રે જે પાઠ વ્યાવહારિક ઉદ્ધાર પાપમને અર્થ સ્પષ્ટ કરતાં लामा माये। छ, ते ५.४ मी ५५ us न . (तओ गं वाससए वाससए एगमेगं वालग्गं अवहाय जावइएणं कालेणं से पल्ले खीणे नीरए निल्लेवे निदिए भवइ, सेत वावहारिए अद्धा पलिओवमे) 6 ल्यारे સે સો વર્ષ પસાર થઈ જાય, ત્યારે તે બાલાોમાંથી એક એક બાલાગને તેમાંથી બહાર કાઢવું જોઈએ આ કમ મુજબ જયારે સર્વબાલાગ્યો તેમાંથી