________________
भगवतीय वचननिर्देशे तिष्ठतः तत्र आज्ञा-कर्तव्यमित्यादेशपायाम् आहायाम् तथा 'उपाय' उपपाते सेवारूपे 'बयण' यचने अभियोगपूर्वकादेशरूपे बनने 'निदसे' निर्देश-पश्निते कार्य नियतार्थोत्तररूपं निर्देश निष्ठतः। यत् आतादिकमसी वदति तमाशादिके तिष्ठतः ॥ ० २८ ।।
मूलम्--'सणं कुमारे णं भंते ! देविदे, देवराया किं भवसिद्धिए ? अभवसिद्धिए ? सम्मदिट्टी, मिच्छदिट्टी? परित संसारए, अणंत संसारए ? सुलभवोहिए, दुल्लभवोहिए ? आ. राहए, विराहए ? चरिमे, अचरिमे ? 'गोयमा ! संगकुमारे देविदे देवराया भवसिद्धिए, नो अभवसिद्धिए एवं सम्मदिदी, परित्त संसारए, सुलभ बोहिए, आराहए, चरिम-पसत्य नेयचं' । 'से केणणं भंते ! एवंबुच्चइ ? 'गोयमा ! सणंकुमारे और जो वह इन्हें आज्ञा देते है कि तुम्हे यह करना होगा,उसे यह मानते है । क्यों कि ये उसकी सेवा में रहते है । वह इनसे जबर्दस्ती भी अपने आदेश का पालन करा सकते है । ऐसी उनमें शक्ति होता है। तधा-प्रनित कार्यमें ये उनके नियत अर्थोत्तररूप निर्देशमें रहते है। तात्पर्य कहनेका यह है कि जो भी आज्ञा आदि यह सनत्कुमार उन्हें देते है उस आज्ञादिकको ये दोनों मानते हैं। यह काम तुम्हें करना ही ऐसा आदेशरूप कहना इसका नाम आज्ञा है । उप. पात नाम सेवा का हैं। आज्ञापूर्वक आदेश का नाम वचन है। पूछे गये कार्यके संबंध में नियमित उत्तर का नाम निर्देश है सू०२८॥ .
તેઓ તેમની આજ્ઞાને માથે ચડાવે છે, કારણ કે તેઓ તેમને પૂજ્ય અને સેવા કરવાને ગ્ય માને છે. તેમનામાં એટલી શક્તિ છે કે તેઓ તેમના પાસે પિતાની આજ્ઞાનું પાલન કરાવી શકે છે તથા જે વિષયમાં તેમને પ્રશ્ન પૂછાય હોય તે વિષે તેઓ જે નિયત ઉત્તર આપે કે જે અર્થ દર્શાવે તે અત્તર રૂપ નિર્દેશનું તે બને પાલન કરે છે. કહેવાનું તાત્પર્ય એ છે કે સનસ્કુમાર જે આજ્ઞા આપે છે તેને તેઓ અને માન્ય કરે છે. આ કામ તમારે કરવું જ પડશે.” આ પ્રકારને આદેશ કરવો તેનું નામ આજ્ઞા છે એટલે સેવા. આજ્ઞાપૂર્વક આદેશનું નામ વચન છે.
नवर त ने नि ४ छ.। सू० २८ ॥ ..
AN