________________
फजईमण्डितजार तदनुभवास के लिये प्रत सुव्वं किरिया
प्रमेयचन्द्रिका टीका श.३उ.३ म.२ क्रियावेदनस्वरूपनिरूपणम् ५३७
टीका-मण्डितपुत्रः पूर्वोक्तक्रियास्वरूपं सम्यग् विज्ञाय ' तज्जन्यकर्मतदनुभवात्मकवेदनयोः पौर्वापर्य विज्ञातुं पृच्छति-पुब्बि मंते ! इत्यादि । हे भदन्त पुब्धि किरिया' पूर्वक्रिया भवति 'पच्छा वेयणा' पश्चात् वेदना तदनुभवः? अथवा 'पुचि वेयणा' पूर्व वेदना-नियानुभवः 'पच्छाकिरिया' पश्चात् क्रिया भवति किम् ? इति प्रश्नः । भगवानाह 'मंडियपुत्ता ? इत्यादि । हे . से और योग के निमित्त से (एवं खलु समणाणं निग्गंधाणं किरिया फजइ) श्रमण निर्ग्रन्थों के क्रिया होती है ॥
टीकार्थ-मण्डितपुत्र पूर्वोक्त क्रियास्वरूप को अच्छी तरह समझ कर क्रियाजन्य कर्म और तदनुभवात्मक वेदना में कौन पहिले और कौन बादमें है इस बात को जानने के लिये प्रभु से पूछते हैं कि 'भंते' हे भदंत ! आप हमें यह तो समझाओ कि 'पुत्वं किरियां' पहिले क्रिया होती है-'पच्छा वेयणा' यादमें वेदना होती है सो क्या ऐसी बात है ? कि 'पुधिवेयणा ' पहिले वेदना होती है और 'पच्छा' यादमें 'किरिया' क्रिया होती है ? प्रश्नकारका अभिप्राय ऐसा है कि क्रिया से कर्म होता है और यह कर्म स्वयं एक प्रकार की क्रियारूप है -तथा कर्मका अनुभवरूप जो वेदन है वह भी एक प्रकार की क्रिया ही है अतः इस स्थिति में ऐसा प्रश्न होता कि जब कर्म और वेदन दोनों क्रियारूप हैं तो इनमें पौर्वापर्यभाव किस प्रकार से माना जा सकता है स्वाभाविक है ? और पौवापर्यभाव च) प्रभा भने योगने २२ (एवं खल्ल समणाणं निग्गंथाणं किरिया कजाइ) શ્રમણ નિર્ચ દ્વારા ક્રિયા થાય છે.
ટીકાર્થ–પૂર્વોકત ક્રિયાના સ્વરૂપને સારી રીતે સમજી લઈને મંડિતપુત્ર અણગાર એ વાત જાણવા માગે છે કે કર્મ પહેલાં થાય છે કે અનુભવ પહેલાં થાય છે ? અને શું પછી થાય છે તેથી તેઓ મહાવીર સ્વામીને નીચે પ્રશ્ન પૂછે છે- .
--'भंते। RE ! 'पुन किरिया पच्छा वेयणा' पsai fया याय છે અને પછી વેદના થાય છે? હવે ટીકાકાર મંડિતપુત્રના પ્રશ્નને આશય સમજાવે છેપ્રશ્નકારને એ અભિપ્રાય છે કે ક્રિયાથી કર્મ થાય છે. અને તે કર્મ પિતે જ એક પ્રકારની ક્રિયારૂપ છે. તથા કર્મને અનુભવરૂપ જે વેદન છે એ પણ એક પ્રકારની ક્રિયા જ છે. આ પ્રકારની પરિસ્થિતિમાં એ પ્રશ્ન ઉદભવે છે કે જે કર્મ અને વેદન એ બને ક્રિયારૂપ છે તે તેમનામાં પૌર્વાપર્યભાવ કેવી રીતે માની શકાય? છતાં પણ
