Book Title: Uttaradhyayan Sutram Part 03
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
२६९
प्रियदशिनी टीका म १८ सगरचर्तीकथा मम कासी दशा भविष्यति ? हा पुत्राः ! सदपि मम लोचनगोचरता मागन्छत ! हा निर्दय पापिन ! विरे! एककालेनैव मम सर्वान् मुतान सहरतस्तष हृदये करुणया पद कय नापितम् ? अरे विधात ! फयमिदमकरंगीय त्वया कृतम् । हा हृदय ! कय न मतधा विहीर्यसे ? अरे ! पुत्रमरण (स्वाऽपि यन शतधा विदीर्य से तन्मन्येऽतिनिष्ठुरमसि । अहो! सर्वमृग्वागतान परलोकपथ श्रितान् मुतान् श्रुत्वा यन्न मृतोऽम्मि, तन्मन्ये कृत्रिममेव मुतेषु मत्मेम । इत्येव विलपन्त चक्रवर्तिन विम. पाह-महाराज! त्व तु मा समुपरिशमाह-शोको न इस पानकी ग्वार नहीं थी, कि तुम्हारे विना मेरी क्या दशा होगी। हाय तुमने कुछ भी नहीं विचारा-वेटा! तुम जहा भी होओ वहां से शीघ्र आकर रोती हुई मेरी जन आग्वों को पुलकित करो। हा निर्दय ! पापीदेव ! एक माथ ही मेरे हृदय के इन हारों को एरण करनेवाले तुझे मेरे ऊपर जरा भी दया नहीं आई। हे विधामा नहीं करने योग्य काम तृने मेरे साथ क्यों कर दिग्घाया। हे हृदय ? अब त पुत्रों के विरह में कैसे उच्चासित होगा। इसलिये अच्छा है कि तृ इसी समय फट जा। पुत्रों का मरण सुनकर भी जो नहीं फट रहा हे उस से ज्ञात होता है कि त अति निष्ठुर है। अरे ! मैं अपने पुत्रोंकी मृत्यु सुनकर भी जो जीवित बना हुआ है उससे यही पता चलता है कि पुत्रों के ऊपर मेरा प्रेम केवल कृत्रिम ही था।
इस प्रकार विलाप करते हुए चक्रवर्ती से ब्राह्मणने कहा-हे महाराज! क्या कर रहे हो, सोचो तो सही, अभी आपने मुझे किस ગયા? શું તમને ખબર ન હતી કે, તમારા વર મારી શ દશા થશે ? હાય તમે કોઈપણ વિચાર્યું બેટા ! તમે જયા છે ત્યાથી આવીને રેઈ રહેલી મારો આ આખો પુલકિત બનાવે હાય! નિશ્વ પાપી દૈવ! એક સાથે જ મારા હૃદયના એ હારને હરણ કરવાવાળા તને મારા ઉપર જરા પણ દવા ન આવી છે વિધાતા ! ન કરવા યોગ્ય કામ તે શા માટે કર્યું? હે હૃદય હવે તું પુત્રોના વિરહમાં કઈ રીતે થાતિ ધારણ કરી શકીશ? આ કારણે સારૂ છે કે તુ આજ વખતે ફાટી જા પુત્રોનુ મરણ સાભળીને પણ તુ ફાટતુ નથી આથી એવું જાણી શકાય છે કે તુ અતિ નિષ્ફર છે અરે ! હુ મારા પુત્રોનું મૃત્યુ સાભળીને પણ જીવતો રહ્યો હુ ? આનાથી એ જાણી શકાય છે કે પુત્રો ઉપર મારે પ્રેમ કેવળ કૃત્રિમ જ હતા
આ પ્રમાણે વિલાપ કરતા ચક્રવતને બ્રાહણે કહ્યું- હે મહારાજ! આપ કરી રહ્યા છે તે વિચારે તે ખરા, હમણા જ આપે મને કેવા સુ દર ઉપદેશથી ૨૨
