Book Title: Uttaradhyayan Sutram Part 03
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
प्रियदर्शिनी टीका व १८ वरकण्ट्रराझ कथा
३१३
सापनीया, अहमप्यवनिष्ये । तत जावा सुखेन पुरीं गमिष्यावः ॥ एव वदति नृपे हस्ती रक्षस्यापस्तात् समागत । नृपम्तच्छासामालम्बितगन् । परन्तु रानी यावासा ग्रहीतुमुद्यता भवति, तावद् हन्ती निःसृतः ।
तामादाय प्रचलित | समास नृपस्ततोऽवतीर्य गजापहना स्वनागमियामपश्यन्नविरहजनितेन्दु खेा मनीडितहृदन एव विलासक अपि कान्ते । वैकारिन्या भयङ्करे ने दगा भविष्यति ? कदा पुनम्ल मिरिय्यति ? अहो | यमुना रिपुरूपेण करिणा वञ्चितोऽस्मि ! हा प्रिये । दावा तुम उसके नीचे पहुँचने ही उसकी गाग्वा पकड़ लेना मैं भी पकड लूगा । उसने हत तुन दोनो इस हाथ की गति से सुरक्षित होकर आनंदपूर्वक अपने नगर मे पहुच जायेगे । राजा इस प्रकार रानी को समझा रहे थे कि इतने में वह हाथी उस वटवृक्ष के नीचे आ पहुँचा। आते ही राजा ने उसकी शाखा पकड़ ली परंतु रानी ने ज्यों से उसके पकडने का प्रयास किया कि इतने में ही वह गज हा से आगे की और निकल गया । रानी अकेली अव गज पर बैठी रह गई । हाथी अब अदृश्य हो गया तब चटट्टक्ष से नीचे उतरे हुए राजा ने अपनी रानी के विरह मे दुखित होकर विलाप करना प्रारंभ किया, विलाप करते उन्होंने श- हे रानी ! भयकर वन में पहुँचकर अकेली तेरी वहा क्या दशा होगी ? अब तुझ से कैसे मिलना हो सकेगा । हाय २ इस हाथी रूपी वैरी ने तो मुझे ठगकर मेरे घरका ही सत्यानाश कर दिया । हे रानी ! कहो तो सही-मै પસાર થશે તે તમે! તેની નીચે લટકતી વટવૃક્ષની ડાળીને પકડી લેજો હુ પ પડી લઈશ આથી આપણે આ હાયીની સ્વચ્છંદ ગતિથી સુરક્ષિત બની માનદ પૂર્ણાંક આપણા નગરમા પહેોંચી જઇશુ રાજા આ પ્રકારે રાણીને સમજાવી રહ્યા હતા કે, એટનામા જ તે હાથી એ વટવૃક્ષની નીચે આવી પહેચ્ચે પહેાચતા જ રાજાએ તેની ડાળીને પડી લીધી પરંતુ રાણીએ જ્યા ડાળીને પકડવાનેા પ્રયાસ કર્યા ફૅ, એટલામા તે ગજરાજ ત્યાથી આગળ નીકળી ગયા આથી રાણી એકલી જ હાથી ઉપર રહી ગઈ હાથી જ્યારે દૂર નીકળી ગયા ત્યારે વટવૃક્ષથી નીચે ઉતરેલા રાજાએ પેાતાની રાણીના ત્રન્હમા દુખી બની વિલાપ કરવા માડયે વિલાપ કરતા રાજાએ કહ્યું, હે રાણી । ભય કર વનમા પહેચીને તારી એકલીની ત્યા શુ દશા થશે ? હવે હુ તને કઈ રીતે મળી શકીશ ? હાય હાય ' આ હાથીરૂપી વેરાએ મને ઠંગીતે મારા ઘરનુ સત્યાનાશ વાળી દીધુ હે રાણી ' કહે! તે ખરા કે, હુ આ દવાગ્નિન
४०
