Uttaradhyayan Sutram Part 03

Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti

Page 953

प्रियगिनी टीका अ - नेमिनाथचरितनिम्पणम्
पन्ति । तियन मर्पा अपि वहिपवेशापेक्षया दुःमहमनुचित वान्ताशनमेव मन्यन्ते तस्मात्र हे रचनेमे ! प्रवचनतचाभिज्ञेन त्वया निःमारतया परित्यक्तम्प विषयस्य पुन स्वीकारण न विधेयमिति भावः ॥४२॥
पिनमूलम्-धिरत्यु ते जसोकामी, जोत जीवियकारणा।
वत इच्छसि आवेउ, सेय ते"मरण भवे ॥४॥ परन्तु (वनय भोत नेति-बान्तक मोनु न इच्छन्ति) उगले हुए जहर को नहीं चूमते हैं।
भावार्थ-नाग दो प्रकार के होते है ' एक गन्धन और दमरे अगन्धन| जो मत्रादिक के प्रयोग से डक प्रदेश में रहे ना अपने उगले हा जहर से चूम लेते है वे गपन है। तथा अगन्धन वे नाग होते है जो अपने द्वारा काटे गये प्रदेश से जहर को नहीं चूपते है. चाहे ये अग्नि में जलकर मले मर जाव परन्तु उगला हआ जहर पुन' चूसना दनको सर्वथा अनुचित होता है। अत राजल इस दृष्टान्त द्वारा स्थनेमि से कर रही है कि मर तिर्यञ्चो की ऐसी हालत है तो तुम क्यों उगले हुए विषयों को पुन' चूमने के सकल्प से इनसे भी नीचे पनना चाहते हो। तुमने पहिले प्रवचन के तत्वको भलोमाति जानकर नि सार समझरर ही तो इन विषयों का परित्याग करदिया है-अर पुन वान्न को चाटने की क्यों अभिलापा करते हो॥४२॥ पस्वदन्ति प्रवेश ४२ तय ४ ५२४ वतय भोत्तु नेच्छन्ति-वान्तर भोक्त न टनित એકેલા ઝહેરને ચૂકતા નથી
ભાવાવ-નાગ બે પ્રકારના હોય છે એક ગધન અને બીજા અગધન જે મત્ર દિકના પ્રગથી પિતે એકલા ઝહેરને ચૂમી લેયે છે તે ગ ધન છે તથા અન્ય એ ન ગ હોય છે જે તે ઓકેલા ઝહેરને પાછું ચૂકતા નથી ચાહે તે અગ્નિમ બળીને ભલે મરી જાય પરંતુ એકલુ ઝહેર પાધુ ચૂમવુ એ એમને માટે શકય नथी डोतु मा ४२ना यात द्वारा Nige :भिने ४ी २६10 3G यानी એવ હ લત છે તે તમે શા માટે એકેલા વિષને ફરીથી ચૂસવાના સ૮૫થી એનાથી પણ નીચે ઉતરવા ચાહે છે તમે એ પહેલા પ્રવચનના તવે ને સારી રીતે સમજીને નિ સાર જાણ્યા પછી આ વિષયે પરિયાગ કરી દીધા છે હવે પાછ ઓકેલુ ચાટવાની અભિલાષા શા માટે કરી રહ્યા છે ? જરા