Book Title: Uttaradhyayan Sutram Part 03
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
२५३
प्रियदशिनी टीका अ. १८ महन्पप्रकथा निरुत्तरीकृत स नमुचिस्तेपु साधुपु महद् वैर ववन्ध । ततः स पेण सइ गृहमागतः । अ मध्यराने समागते क्रोधान्धः स सायन इन्तुमुयाने समागतः। तत्र निर्ग्रन्यभक्तया देव्या स स्तम्भित. । प्रातस्त तथाविध प्रेक्ष्य सकला नाग रिका जना, पर विस्मयमापन्नाः। नृपश्चापि कर्णोपर्णिकया इम वृत्तान्तमुपश्रुत्य तत्र समागतः । मोऽषि मुनिसन्निधौ धर्मदेशना अलग परमपीनिसम्पमा वेदवाय एव शौच रहित इस से सिद्ध होते हैं। इस प्रकार क्षुल्लकने जप नमुचि से कहा तो यह इस के प्रत्युत्तर मे उत्तर नहीं दे सकने के कारण चुप तो हो गया परन्तु इन साधुओं के ऊपर उसकी फपाय की प्रबलता पहिले से और अधिक बढ गई। राजा के माय यह वापिस अपने स्थान पर लजित होकर आ गया। राजा के समक्ष उत्तर न दे सकने के कारण उनको अपना अपमान विशेष खटकने लगा। अतः इसका यदला साबुओं से अवश्य २ लेना चारिये। ऐसा उसने घर पर आते ही निश्चय कर लिया। इसी दृढ निश्चय के अनुसार वह अपने अपमान का पदला लेने के लियेमध्यरात्रि के समय क्रोधसे अधा रोकर उन साधुओं को मारने के लिये उद्यान में आया। उसको भाते ही निर्गयो की भक्ति से ओतप्रोत हुई वहा की वनदेवीने उसको कील दिया। जब प्रातःकाल का सुनहरा समय हुआ तो सकल नागरिक जनों को, नमुचि को कीलित हुआ देखकर बडा ही अचरज हुआ। राजाके भी कान में यह बात धीरे २ पहुँच गई सो यह भी वहां आ ખા પ્રમાણે નાના શિષ્ય તરહ્યી નમુચિને જ્યારે કહેવામા આવ્યુ છે તે તેના પ્રત્યુત્તરમાં જવાબ ન આપી શકવાથી નિરૂત્તર બની ગયો પરંતુ આ સાધુઓની ઉપર તેની કક્ષાની પ્રબળતા પહેલાથી પણ અધિક પ્રમાણમાં વધી ગઈ રાજાની સાથે તે પિતાના સ્થાને પાછા ફર્યો રાજાની હાજરીમાં પતે ઉત્તર ન આપી શક વાના કારણે તેને પિતાનું અપમાન વિશેષ ટકવા લાગ્યું આથી સાધુઓની પાસેથી તેને બદલે અવશ્ય લેવું જોઈએ એ નિશ્ચય તેણે પિતાને ઘેર આવીને કર્યો આ દઢ નિશ્ચય અનુસાર પિતાના અપમાનને બદલે લેવા માટે મધ્યરાત્રિના સમયે ક્રોધથી આધળો ભીન બનીને તે સાધુઓને મારવા માટે ઉધાનમાં ગયા તે ત્યા પહેચતા જ મિત્રોની માં તપ્રોત થયેલી યાની વનદેવીએ તેને બાંધી દીધા જ્યારે પ્રાત કાળનો સમય થયો ત્યારે નગરજનોની અવરજવર શરૂ થતા આવતાજતા લેકએ નમુચિ મત્રીને બધાયેલ હાલતમાં જોતા આશ્ચર્ય થયું ધીરે ધીરે આ વાત સઘળા નગરમાં પ્રસરી ગઈ અને છેવલે રાજાના કાન
