________________ ગાથા :22 . ............. અધ્યાત્મમત પરીક્ષા.... . . . . . . . . . . . .91 નો સમય+યા, સેન્સેક્ષી વરસાવી નો | सेसो पुण णिच्छयओ, तस्सेव पसाहगो भणिओ // त्ति स धर्म उभयक्षयहेतुः धर्माधर्मोभयक्षयकारी यः शैलेशीचरमसमयभावी, शेषः पुनस्तस्यैव शैलेशीचरमसमयभाविन एव धर्मस्य प्रसाधकः उपकारको भणित इति। अग्रिमोपकारकतया पूर्वपूर्वोपयोगे तु जिनकल्पमिव स्थविरकल्पमपि किमिति नाद्रियेथाः? एतेन दिगम्बराणामुत्कृष्टः पन्थाः सिताम्बराणां तु न तथेति मुग्धजनाशङ्कापि परास्ता, पूर्वपूर्वमार्गविलोपे फलत उत्तरोत्तरमार्गविलोपात् //રા ‘વિમિતિ નથિ :' અહીં ‘મિતિ' શબ્દ “માત્' અર્થમાં છે. ટીકાર્ય બનવું' અહીં પૂર્વપક્ષી કહે છે, તો પણ અર્થાત્ જે અપ્રમત્ત ગુણસ્થાનકમાં નથી તેવા જીવોને આવશ્યકાદિ દ્વારા જ અધ્યાત્મનો લાભ થાય છે, એમ તમે પૂર્વમાં સ્થાપન કર્યું તો પણ, અપકૃષ્ટ માર્ગથી ઉત્કૃષ્ટ માર્ગ જ શ્રેયકારી છે, એથી કરીને શુદ્ધોપયોગ જ આશ્રયણીય છે, પરંતુ સંભાવિત શુભોપયોગરૂપ પણ સ્થવિરકલ્પ માર્ગ નહિ; તેનો ઉત્તર ગ્રંથકાર આપે છેનિતિન - તે આ મતિના આવેશથી પ્રથમ સોપાનને છોડીને જ ઉપરમાં પ્રાસાદનું આરોહ કરવા માટેનું આયુષ્યમાનનું ચપલપણું છે, અર્થાત્ આ કથન કર્યું તે જ ચપલપણું છે. શિ - વળી આ રીતે પૂર્વમાં કહ્યું એ રીતે, ત્વરા કરતો એવો તું પ્રથમ જ શૈલેશીના ચરમસમય પ્રત્યે કેમ દોડતો નથી? અર્થાત્ તારે દોડવું જોઈએ. કેમ કે તેનું જ શૈલેશીના ચરમસમયનું જ, નિશ્ચયથી મોક્ષનું હેતુપણું છે =નિશ્ચયથી શૈલેશીનો ચરમસમય જ મોક્ષનો હેતુ છે. તે જ ધસંગ્રહણીમાં કહેલું છેતો- નિશ્ચયથી જે શૈલેશીનો ચમક્ષણભાવી છે, તે ઉભયક્ષયનો હેતુ છે. શેષ વળી તેનો જ=શૈલેશીના ચરમક્ષિણભાવી ધર્મનો જ, પ્રસાધક છે. તિ' ઉદ્ધરણની સમાપ્તિ સૂચક છે. ધર્મસંગ્રહણીના પાઠના ઉદ્ધરણનું તાત્પર્ય બતાવે છેસ થઈ - જે શૈલેશીનો ચરમસમયભાવી છે, તે ધર્મ ઉભય ક્ષય હેતુ છે=ધર્મ અને અધર્મ ઉભયના ક્ષયનું કારણ છે. શેષ વળી તેનો જ શૈલેશીના ચમક્ષણભાવી ધર્મનો જ, પ્રસાધક=ઉપકારક, કહેવાયેલ છે. તિ' ઉદ્ધરણની ટીકાના કથનની સમાપ્તિસૂચક છે. ઉથાન - અહીં પૂર્વપક્ષી કહે કે - શુદ્ધ ઉપયોગ એ શૈલેશીના ચરમસમય પ્રત્યે ઉપકારક છે, તેથી શૈલેશીના ચરમસમય પૂર્વે શુદ્ધ ઉપયોગનું અમે આશ્રમણ કરીએ છીએ. તો ગ્રંથકાર કહે છે 1. स उभयक्षयहेतुः शैलेशीचरमसमयभावी यः / शेषः पुनर्निश्चयतस्तस्यैव प्रसाधको भणितः / /
