________________
[૧.૧] પરણતી વેળાએ
૨૩
હિરાબા : હંઅ.
દાદાશ્રી : હું તો શામળો, એ તો ગોરાગબ જેવા હતા. જુઓ ને, એમના પગ કેવા સારા છે ! રેશમ જેવા પગ ! રેશમ જેવું છે આ બધું !
નીરુમા (હીરાબાને) : શું કહે છે દાદા ? જુઓ બા, દાદાનાય પગ કેવા રેશમ જેવા જ છે ને ! કેવા છે, બા ?
હીરાબા : મારા વધારે છે.
નીરુમા (દાદાશ્રીને) : તમારા સુતરાઉ જેવા અને એમના આ રેશમ જેવા એવું કહે છે.
દાદાશ્રી : ઘેર બેસી રહેવાનું, તમારે બીજું કામ શું હતું? પ્રશ્નકર્તા : દાદાને ગામેગામ ફરવાનું. દાદાશ્રી : મારે તો કણીઓ હઉ પડેલી. હિરાબા : કણી કાઢી હતી ને ! દાદાશ્રી : કાઢી હતી. હીરાબા : જયરામભાઈ તેડી લાવ્યા હતા કણીઓ કાઢવા. દાદાશ્રી: હા, હા, તેડી લાવ્યા હતા, હજુ યાદ છે એમને.
“એ' પહેલેથી ઓછું સાંભળે નીરુમા : દાદા ઓછું ક્યારથી સાંભળતા'તા ? હીરાબા હમણે ઓછું સાંભળે... એ તો સાંભળવું હોય તો સાંભળે.
નીરુમા : એમ ? પણ નાના હતા ત્યારથી, તમે પૈણીને આવ્યા ત્યારથી ઓછું સાંભળતા'તા ?
હિરાબા : તે ઘડીએય ઓછું સાંભળે.
