________________
૨૨૬
જ્ઞાની પુરુષ (ભાગ-૨)
પ્રશ્નકર્તા: સાહજિક હોય ને એમનું.
દાદાશ્રી : સાહજિક. મહીં પાપ-કપટ નહીં. એટલે સામા માણસને દુઃખ ના થાય. પ્યૉરિટી બધી. મોટા-મોટા પ્રોફેસરો વાતચીત કરે, કલાક-કલાક સુધી વાતચીત કરે અને પછી કહે, “અમને તો હીરાબા જોડે બહુ ફાવે છે.”
પ્રશ્નકર્તા : ચોખ્ખું ખાતું એટલે ઓપન કરી દે ગમે તેવું.
દાદાશ્રી : બધું ઓપન, પહેલેથી ઓપન, બીજી હિસ્ટ્રી (પૂર્વહકીકત) બહુ લાંબી નહીં ને ! હિસ્ટ્રી લાંબી હોય તોય ભાંજગડ આવે.
બતાવટી તીખાશ, જેથી ડિરેલમેટ ન થાય પ્રશ્નકર્તા દાદા, તમે બહુ કરપ રાખેલો ?
દાદાશ્રી : કરપ તો રાખેલો ને ! કરપ રાખ્યા વગર તો એવું છે ને, આ તો સ્ત્રી જાતિ કહેવાય. કરપ તો રાખવો પડે ને લાગણીય રાખવી પડે, બેઉ સાથે રાખવું પડે. છતાં અમને તો એ, ‘બહુ વસમા, તીખા ભમરા જેવા છો” કહે. એ એમ ને એમ જ બનાવટ રાખેલી, દાબેદાબ ! પોટલી ઉઘાડીને દેખાડીએ ત્યારે ને ! થોડું વજન જોઈએ.
મેં આવી રીતે મારું જીવન કાઢેલું બધું, ડખો થાય નહીં. એ એટલું કહે બહુ દહાડે, કો'ક બહુ પૂછે કે “દાદા બહુ ઠંડા સ્વભાવના છે ? ત્યારે ‘ભમરા છે એટલું કહે એ, વધારે નહીં. કારણ કે કંઈક બહુ વધારે પડતું બગાડે ને, એટલે જરા કડક થવાનું. થયેલા કડક, હ. એ એમને સ્થિર પકડે પછી, ડિરેલમેન્ટ ના થાય પછી. ડિરેલમેન્ટ જોવું પડે ને ? એ એમના મનમાં આટલો અભિપ્રાય રહી જવાનો, કે તીખા ભમરા જેવા છે અને અમે ચાલવાય દઈએ.
તીખા ભમરા જેવા છે. એમનું નામ ના દેવાય' કહે હીરાબા. એટલે આ હિન્દુસ્તાનની બાઉન્ડ્રી ઉપર હાથ ના ઘાલે પાકિસ્તાન. હિન્દુસ્તાનનું નામ તો લઈ જુએ ! એવું અમારી બાઉન્ડ્રી.
એ એમ કોઈ દહાડો ના જાણે કે આ તીખાપણું નથી એમનામાં.
