________________
[૧૫] ‘પ્રૉમિસ ટૂ પે’
૨૭૯
(દાવો) માંડો પચાસ હજાર રૂપિયાનો.” હીરાબાને બધાય આવીને કહે છે, “બા, તમારા આ આંખના પૈસા, એ માટે કરવું પડે કંઈક.” ત્યારે કહે, “ના બા, એની ઈચ્છા એવી નહોતી. એ ભૂલ થઈ એ વાત જુદી, પણ એની ઈચ્છા નહોતી. એની ભાવના મારા તરફ સારી હતી.”
પણ તોય લોકોએ હીરાબાને સમજણ પાડી કે “એક લાખ રૂપિયાનો દાવો માંડી દો આ ડૉક્ટર ઉપર.” ત્યારે હીરાબા કહે છે, “આ લોકો આવું બોલે છે, પણ ડોક્ટર સારામાં સારા માણસ, ઊલટું મારું સારું કરવા ગયો, એમાં એનો શો ગુનો ? અને લોકો કહે છે, દાવો માંડો.”
મેં કહ્યું, “એ લોકો કહે, એને ક્યાં વઢવું ? પણ આપણે જે કરવું હોય એ આપણે કરીએ. એનો શો ગુનો બિચારાનો ? એ તો થવાનો યોગ થયો, ટાઈમ થયો એટલે આંખ ગઈ.” દાવો થતો હશે આ ? એ એની ભાવના સારી છે ને ! આ તો ભૂલ તો દરેકની થાય. ભૂલ તો ભગવાનનીય થયેલી. ના થાય ભૂલ ? ભૂલ માફ કરવી પડે. એની
ભાવના ખરાબ હોય છે ? લોકો કહે છે, “ડૉક્ટર ઉપર દાવો કરો.” મેં કહ્યું, “ના.” આપણે તો પરિણામને માનવાવાળા, કોનું પરિણામ છે એ આપણે સમજવાવાળા ને ! આ ડૉક્ટરનું પરિણામ છે કે આપણું છે ?
ડૉક્ટરે કહેવડાવ્યું કે “ભઈ, મારી ભૂલ થઈ છે. હવે એ તમે માફ કરો તો સારું.” હું તો સમજું, કે જે બન્યું એ કરેક્ટ. અને મૂળ
