________________
3७४
જ્ઞાની પુરુષ (ભાગ-૨)
દાદાશ્રી : ના, એ તો બધા રોણવાળા. પણ હું કંઈ રોફવાળો નહીં ને ! હું તો એમની જોડે ને જોડે ગયો, વ્હીલચેરમાં બેસીને.
પ્રશ્નકર્તા : વ્હીલચેરમાં !
દાદાશ્રી : વ્હીલચેર, છોકરાંઓ ધકેલે. પછી ગાડીઓવાળા કહે છે, દાદા, આમાં તો બહુ ટાઈમ લાગશે. બેસી જાવ ગાડીમાં.” “ના, આજ તો હીરાબાની જોડે ને જોડે ઠેઠ સુધી એમની પાછળ પાછળ આવીશું, ધીમે રહીને તે લોકો જુએ કે દાદાજીના આ શું વેશ થયા છે ! હીરાબાની જોડે ને જોડે. એમની પાછળ વ્હીલચેર ચલાવીને ! અને લોક આજુબાજુ મેડા પરથી જુએ બેઠા બેઠા. એમણે પેપરોમાં વાંચેલું ને, તેથી. અમે જૂને ઘેર રહેતા હતા ત્યાં આગળ પણ લઈ જઈને ઊભા રાખ્યા થોડીવાર. બે મિનિટ ત્યાં ઊભા રાખ્યા. ત્યાં આગળ લોકો મને જુએ, અને હું નિરંતર જ્ઞાતા-દ્રષ્ટા. અત્યારે ના હોઉ વખતે, એવું સરસ ના હોઉં. અને અસર જ ના હોય ને !
તે બાળતી વખતે આખો ઘીનો ડબ્બો મંગાવ્યો, ચોખ્ખા ઘીનો. અને લાકડા વધારે મંગાવ્યા. જેટલા મળ્યા એટલા છે તે સુખડના લઈ આવ્યા. આ રીતે બધું ચોખ્ખું થઈ ગયું. બળીને રાખ થવા જોઈએ, એટલું જ જુએ છે ને ! તે એમના માટે નહીં, આ લોકને માટે. નહીં તો વાતાવરણ બગડે ને, બધી હવા-બવા. આ બધું જ કર્યું તે લોકોએ લોકોના માટે જ કરેલું. બાળવા-કરવાની બધી ક્રિયાઓ કરવાની. ફૂલા નાખવાની (અસ્થિ પધરાવવાની) ક્રિયા કરી તેય પોતાના માટે, નહીં તો હાડકા રસ્તામાં રખડ્યા જ કરતા હોત. નાખી આવો અલ્હાબાદમાં, કહે છે. તે ઘડીએ જોવા જેવું લાગે.
છેક સુધી નિભાવ્યો વ્યવહાર આદર્શ રીતે આ તો વ્યવહાર છે અને વ્યવહાર આદર્શ હોવો જોઈએ. અમે વ્યવહારમાં આદર્શ ! જુઓ ને, સ્મશાનમાં હીરાબા સાથે આવ્યા'તા તો?
પ્રશ્નકર્તા ઃ હા, એ જોયું ને, દાદા. બધાએ જોયું. ઘણા પૂછે છે, દાદા આવ્યા'તા ?” કહ્યું, “હા, દાદા ઠેઠ આવ્યા'તા.”
