________________
[૨] દીકરો કે દીકરી, મહેમાન આવ્યા ને ગયા
૬૩
પ્રશ્નકર્તા: દાદા, મને તો એ અજાયબી લાગે છે કે એને દાદા પાસે બેસવાનું એટલું બધું નહીં, પણ બાની જ સેવામાં એ તન્મયાકાર રહે.
દાદાશ્રી : ના, એટલે આ બધી અજાયબીઓ ! આ દુનિયાની અજાયબીઓ આનું નામ ને ! કાંઈ લેવા નહીં, દેવા નહીં.
પ્રશ્નકર્તા : કંઈ નહીં.
દાદાશ્રી : એટલે આ (બ્રહ્મચારી) છોકરાં બધા તૈયાર થયા અત્યારે તો. આ હીરાબાની સેવા તો આમ દસ-દસ છોકરાં ઊંચકે. અને તે મોટા-મોટા ગ્રેજ્યુએટ થયેલા. કરે કે ના કરે ? મેં તમને બધી ચીજ આપેલી હોય, બધું સુખ આપેલું હોય તો તમે કરો કે ના કરો ? હું ? બધા જ પ્રકારનું સુખ આપ્યું ! જે માગો એ સુખ આપ્યું છે ! અને એ સુખ પાછું મોક્ષે લઈ જાય એવું હોય !
પૂજ્ય નીરુમા સંપાદિત વાણીમાંથી) એક દિવસ આમ જ વાતો કરતા કરતા મેં બાને પૂછયું, “બા, તમારા બાબાનું ને બેબીનું નામ શું હતું ? એ કેવા હતા ? કેવડા હતા ત્યારે ગયા ?
બા ભાવવાહી વાણીમાં બોલ્યા, “મારો દીકરો તો બે વરસનો થયેલો. એનું નામ હતું મધુસૂદન. બહુ રૂપાળો હતો. આખો દિવસ બસ રમ્યા જ કરતો ને હસ્યા જ કરતો.”
મેં પૂછયું, “બા, દાદા પણ એને કોઈ વખત રમાડતા ખરા ?” બાએ સહજપણે કહ્યું, “હોવે, ખોળામાં લઈને રમાડતા હતા ને ! “અને બેબીનું નામ કહ્યું નહીં ને બા તમે ?” મેં પૂછયું ત્યારે બા બોલ્યા, બેબીય બહુ રૂપાળી હતી. એય છ મહિના સુધી જ રહી. બેબીનું નામ કપિલા હતું.'
એ પૂછયું, “બા, આ ખોળામાં લઈને રમા
ચારે બા બોલ્યા,
