________________
[૧૧] દાદા તીખા ભમરા જેવા
૨૨૩
અમારામાં સિક્રસી જોવા ના મળે પ્રશ્નકર્તા: એટલે પહેલા તમે પણ ગુસ્સે થતા હતા ?
દાદાશ્રી : હા, મારેય ગુસ્સો એવો હતો. હજુય હીરાબા કહે, “અત્યારે ભગવાન થઈ ગયા, પણ પહેલા તો તીખા ભમરા હતા.” અને હીરાબાને તો બધા પૂછે, અત્યારે પ્રોફેસરો પૂછવા જાય, કે “દાદા ને તમારે શું થતું હતું, શું ચાલતું હતું? વઢવાડ થતી હતી ?” ત્યારે કો'ક કો’ક પૂછે ને, તેને કહેય ખરા, “દાદા તો પહેલા ભમરા જેવા ક્રોધી હતા” એવું હઉ કહે.
પ્રશ્નકર્તા : તીખા ભમરા જેવા.
દાદાશ્રી : “તીખા ભમરા જેવા હતા', કહે છે. શું કરે પણ, કહે બધાને, પૂછવા જાય ને બધા. લોક તો પૂછે ને, પ્રોફેસરો ત્યાં જઈને હીરાબાને કહે કે “તમારી વાત કરો અમને કંઈક.” અહીં તો દીવા જેવી ઓપન વાત છે. કારણ કે અમારી પાસે શું ના હોય ?
પ્રશ્નકર્તા : સિકસી ના હોય.
દાદાશ્રી : મોટા-મોટા પ્રોફેસરો બધા પૂછતા જ હોય ને, કેમ હતો તમારો સંબંધ, એમની જોડે શું હતું ?” લોક પૂછયા વગર રહે કંઈ ? હું અહીં આવું એટલે પાછા જાય ત્યાં આગળ. એ તો ભલા એટલે જેમ છે એમ કહી દે. અને એવું કંઈ ખોડ કાઢવા જેવું મહીં હત્ય નહીં. અને કાઢવાનું હોય તોય શું ? હું તો પુરાવારૂપે છું ને આવી જા, કહ્યું. અમારામાં આજે ખોળી લાય, અમારામાં સિક્રેટ કોઈ પણ જાતનું હોય તો ખોળી કાઢ. સિક્રેટવાળો ગુનાવાળો હોય. અને નિરંતર અમે ચોવીસેય કલાક આ સ્થિતિમાં છીએ કે નહીં તે જોઈ લે, “એટ એની ટાઈમ (કોઈપણ સમયે).” બીજું શું જોઈએ આપણે ?
દલીલેય નહીં તે મગજમાં રાખવાતુંય નહીં
હીરાબા બધાની રૂબરૂ કહી દેતા'તા, પેપર ફોડી નાખતા'તા. “એ તો પહેલા તીખા ભમરા જેવા હતા.” રૂબરૂમાં બોલે ત્યારે હું કહું કે હા,
