________________
[૫] ના ચલણિયું નાણું, રહીએ ગેસ્ટની પેઠ
૧૧૧ ઘોડું આગળ ચાલ્યું. એટલે એક જણ એમ કહે, “ખાન સાહેબ, આ તમારા મોઢા ઉપર દુ:ખ કેમ છે, ઘોડાના મોઢા પર દુઃખ છે, આ બે કેમ દુઃખી છે ? ક્યા હુઆ ? આ ચારાનો ભારો માથે કેમ ?” ત્યારે કહે, “અરે, ઘોડા દૂબલા હૈ ને !' ત્યારે કહે, ‘પણ આ વેઈટ તો નીચે જ જવાનું બધું.” “હું ?” એવું અમારા પેલા ભત્રીજા જમાઈને મેં કહ્યું, શું કરવા માથે ભાર લઈને બેઠા છો ? ઘોડા પર મૂકો ને, બળ્યું આ.” ત્યારે કહે, “સમજી ગયો, સમજી ગયો.” મેં કહ્યું, “શાના આ બાર આના ને તેર આના કર્યા કરો છો ? સંસારનો ભાર ઘોડા પર, સંસાર ઘોડા પર મૂકી દેવાનો. માથે લઈને નહીં સૂઈ જવાનું, નહીં તો મિયાં જેવું થાય.” સમજાયું તમને ?
પ્રશ્નકર્તા: સમજાયું.
દાદાશ્રી : હા, માથે લઈને સૂઈ જાય પાછો. પછી સ્વપ્ન આવે. એટલે તમને આ મિયાંભાઈનો દાખલો સમજાયો ?
પ્રશ્નકર્તા : સમજાયો, દાદા. દાદાશ્રી : હં. પ્રશ્નકર્તા : પણ સંસારનો ઘોડો શું છે, એ સમજાવો.
દાદાશ્રી : એટલે આ સંસારરૂપી ઘોડો છે, એની ઉપર આપણે વજન બધું મૂકી દો. આ જે જે આવ્યું, ઈન્કમટેક્ષવાળો કહે કે “દસ હજાર રૂપિયા તમારી પર આકારણી કરવામાં આવશે.” તો આપણે છે તે માથે નહીં લઈ લેવું, આ ઘોડા પર મૂકીને સૂઈ ગયા. તમને સમજ પડી ? લોકો માથે લેતા હશે ખરા ?
પ્રશ્નકર્તા: હા, લઈને જ ફરે છે.
દાદાશ્રી : તેથી મોઢા પર દિવેલ, જ્યાં ને ત્યાં દિવેલ ચોપડેલું દેખાય ! મોઢા પર દિવેલ ચોપડીને ફરતા હોય ને, એમ ફર્યા કરે છે. તને દેખાતું નથી, બહાર એવું ?
પ્રશ્નકર્તા દેખાય છે.
