________________
૧૭૪
કિલશામૃત ભાગ-૫
દુનિયામાં તો રાજ અનંતવાર મળ્યા. એક એક દિવસની અબજોની પેદાશના રાજ અનંત વાર મળ્યા. અત્યારે છે ને ? “આરબ દેશમાં એક રાજા છે (તેને) એક દિવસની અબજની પેદાશ ! એક અબજની ! અત્યારે છે. એમાં ધૂળમાં શું છે ? આહાહા...પણ એ પછી મરીને નરકે જવાના. કારણ કે માંસ અને દારૂ ખાતા હોય (એટલે નરકે જવાના). અને અહીં દારૂ, માંસ ન ખાતા હોય અને પૈસાવાળા હોય તો ઈ મહામોહનીય રાગની એકતામાં પડ્યા છે. એ પણ તિર્યંચ અને ઢોરમાં જવાના – પશુમાં જવાના. આહા..હા..! આવી વાતું છે. કહો, ભાઈ !
પંચેન્દ્રિય તિર્યંચ પશુનું મોટું પેટ છે. ઘણા પંચેન્દ્રિય તિર્યંચ ! ઘણા પંચેન્દ્રિય તિર્યંચ શાસ્ત્રમાં એટલાં વર્ણવ્યા છે કે દેવના જીવો પણ કેટલાક મરીને ઢોરમાં જાય, નારકીના જીવ મરીને પશુમાં જાય, માણસના મરી મરીને ઘણા પશુમાં જાય. એટલી પશુની સંખ્યા છે. આહા..હા...! કેમકે જ્યાં ધર્મ શું ચીજ છે (એની) તો હજી ખબર નથી અને આખો દિ પાપના પરિણામના પોટલા બાંધતો હોય. એ દુકાનના ધંધે, બાયડી, છોકરાને સાચવવામાં ને આબરુમાં ને પૈસા રાખવામાં એકલા પાપના પોટલાં ! આહાહા.! એ મરીને પશુમાં જવાના). આકરી વાત છે, બાપા ! શું થાય ?
મેં તો કહ્યું નહોતું ? (સંવત) ૧૯૬૬ની સાલ ! અમારા ભાઈ – ફઈના દીકરા ભાગીદાર (હતા). '૬૬ની સાલ, ૬૮ વરસ પહેલા ! ૬૮ વરસ પહેલા ! આ તો ૮૮ થયા. હું પણ દુકાન ચલાવતો અને એ પણ દુકાન ચલાવતો). બે દુકાન હતી. મારાથી એવું કહેવાણું. હું તો ત્યારે પણ “ભગત' કહેવાતો. ફઈના દીકરા અમારા ભાગીદાર છે. કુંવરજીભાઈ ! તમારી ધંધાની મમતા મને એવી લાગે છે. મારી ૨૦ વરસની ઉંમર ! આપણે વાણિયા છીએ એટલે દારૂ, માંસ ખાતા નથી. ઈ દુકાનને થડે બેઠો હતો અને હું આહાર કરવા ગયેલો. અમે ભેગા આહાર કરતા. દુકાનમાં એકસાથે ત્રીસ માણસ હતા). આ (સંવત) ૧૯૬૬ની વાત છે. ૬૮ વરસ પહેલાં. ભાઈ ! તમે નરકમાં પણ નહિ જાઓ એવું લાગે છે. તેમ તારા દેવમાં જવાના લખણ મને નથી લાગતા, ભાઈ હોં ! મારી સામે બોલે નહિ, કોઈ બોલે નહિ. (એમ કહે), સાંભળો ! “ભગત” કહે છે ? ઈ “ભગત’ છે. મરીને મનુષ્ય (થાઓ) એવું મને લાગતું નથી. યાદ રાખો, તમારે માટે હવે એક પશુનો અવતાર છે. એ.ઈ....! આ ૬૮ વરસ પહેલાંની વાત છે. સાંભળે, દાંત કાઢે. મને તો એવું લાગે છે. બે બે લાખની વરસની પેદાશ ! અગિયાર-બાર વરસ પહેલા ગુજરી ગયો. ત્રણ ત્રણ છોકરા, દસ લાખની) મુડી, એ મરતાં ભાઈ ! સનેપાત – પાગલ થઈ ગયો. મેં આ કર્યું.. મેં આ કર્યું. મેં આ કર્યું. મેં આમ કર્યું.. છોકરાઓ કહે, મહારાજ કહેતા એવું આ થયું. આહા...હા...! એમાં મરી ગયો. ધૂળમાં શું હતું તારું ? સાંભળને હવે ! આહા...હા...! મુરખનો જામ મોટો ! બહારમાં આબરુ ગણાય કે, આ.હા...હા..! “કુંવરજી જાદવજીની મોટી
