________________ 18 મહર્ષિ મેતારજ ફૂલ તે જે! એની બહાર તે નીરખ !" ઓશરીમાં બેઠેબેઠો ફૂલમાળા ગૂંથત માતંગ કટાક્ષમાં બોલ્ય. વિરૂપા કામ કરવાના બહાને આડું મેં રાખી બધું સાંભળી રહી હતી. એ ધીરેથી બોલી : " અલ્યા, ગાંડે ન થઈ જતો.” વિરુડી, ખરેખરઃ હવે તે વાર લાગશે તે ગાંડે જ થઈ જઈશ. અને વળી આજે એક વાત સાંભળી એથી તે મન ઘણું ઊંચું થઈ ગયું.” માતંગે અડધી ગૂંથેલી ફૂલમાળા નીચે મૂકતાં લાંબે નિઃશ્વાસ નાખ્યો. પતિને ઉદાસ જોઈ વિરૂપા એકદમ દેડી આવી. શાથી મન ઊંચું થયું છે?” “માએ દીકરાને વે.” “હે, આ તું શું કહે છે?” વિરૂપાના દિલમાં ફાળ પડી. એને લાગ્યું કે સવારમાં ધનદ શેઠનાં પત્ની સાથે થયેલી વાતચીત માતંગ જાણે ગયે લાગે છે. એના મેં પર રતાશ તરી આવી. એનું પારેવા શું ભોળું દિલ ઉતાવળે ધડકવા લાગ્યું. પણ એક ક્ષણમાં સાવધ થઈ ગઈ માતંગ નવી ખબર આપવાના હર્ષાવેશમાં આગળ બેલતા હતા. વિરુ, તને જાણીને આશ્ચર્ય થશે કે એક માતા પિતાના પુત્રને બલિ આપવા વેચ્યો, અને તે પણ થોડીઘણું સોનામહેરે માટે !" સોનામહોરો લીધી ?" વિરૂપાને હવે ખાતરી થઈ ગઈ કે વાતનું લક્ષ બીજું જ હતું. હા હા, સેનામહોરે લીધી.” પછી શું થયું?”
