________________ પરસૃતિકા 39 બધે આનંદની લહેર વાઈ રહી હતી, પણ સહુના દિલને એક વાત અણછાજતી ભાસતી હતી. વિપુલ સંપત્તિના ધણ ધનદત્ત શેઠના પુત્રનું નામ પાડનાર મેત ! બટલી નંદા સાથેની વાતમાં વિરૂપાને આવતાં સહેજ વિલંબ થયો. બધાં સ્નેહીઓ જાતજાતને ગણગણાટ કરી ઊડ્યાં, પણ શેઠાણું મકકમ હતાં. અને શેઠ હવે કોઈ પણ રીતે શેઠાણીને દુભવવાની મનોભાવનાવાળા નહોતા. આખરે વિરૂપા દેખાણું. નંદાની પાછળ એ ધીરે ધીરે ચાલી આવતી હતી. દૂરથી જોનારનાં નેત્રાને નાથી લે એવો કેશકલાપ, લીંબુની ફાડ જેવાં કાળાં ભમ્મર નયન, મજબૂત ને સ્નાયુવાળા અંગપ્રત્યંગ, સુરેખ નાસિકા ! વિરૂપાના દેહદર્શને એકવાર બધાના દિલમાંથી નીચ-ઊંચની ભાવના ભૂલાવી દીધી. એણે સાદુ એવું ઉત્તરીય પહેર્યું હતું. પણ એના અંગે સાથે એ એકમેળ થઈ ગયું હતું. એના ભરાવદાર સ્તને સંતાડતું પટ કિંમતી નહેતું; પણ જેનારને જાણે કાવ્યની કઈ શિંગારપંક્તિઓ ત્યાં શેભતી હોય તેમ લાગતું હતું. જઈને વિરૂપા લાગે છે મારા-તમારા જેવી!” શેઠાણીથી ન રહેવાયું. નીચને નખરાં ઝાઝાં.” એક વૃદ્ધ સ્ત્રીએ મનભાવનાને પડઘો પાડ્યો. કેણ નીચ, કોણ ઊંચ ! જે હલકાં કરમ કરે તે નીચ ને સારાં કરે તે ઊંચ. સહુ પિતાનાં કરમાકરમને સરવાળે કરે તે સહુ પિતે આપમેળે સમજી શકે કે કેણુ ઊંચ ને કણ નીચ ! " આ વાત કદાચ ચર્ચાનું ગાન બની જાત, કારણ કે આવા વાયરા આજકાલ ઘેરઘેર વાતા હતાઃ કેટલીક વાર રણમેદાન પણ થઈ
