________________ કાળો આકાર 237 આવશે. બીડું તે સુંદર ઝડપ્યું છે !" પેલો આકાર બેલતો હતો. અરે, પણ આ ચોરડાકુની ભાષા ન હોય. એ શબ્દોમાં સંસ્કાર ગાજતા હતા. ઝનૂન નહોતું—સૌમ્યતા હતી. પણ આ બધું જાણવા પેલી યુવતી સચેત ન હતી. એ તે ક્યારની ય બેભાન બનીને ઢળી પડી હતી. કાળો આકાર આગળ વધ્યો. એણે ફૂલની જેમ યુવતીને ઊંચકી. લીધી. પોતાના અંધારપછેડામાં લપેટી લીધી, અને સડસડાટ શેરીએ વીંધતે એ પાછો ચાલ્યો. શેરીઓ ને ગલીઓ પસાર કરતે એ આકાર રાજમહેલના બગીચાની દિવાલ પાસેથી પસાર થઈ રહ્યો હતો કે અચાનક પડકાર સંભળાયો. “કેણુ છે એ?” કોઈ અંધારામાંથી બહાર નીકળી આવ્યું. પણ પેલો કાળો આકાર તો ઝડપથી આગળ વધવા લાગ્યો. નક્કી કોઈ ગુનેગાર! બગીચાની દીવાલમાંથી જાણે કોઈ બહાર આવ્યું. સીધો સપાટો આકારના માથા ઉપર ! પણ આકારે વીજળીની ઝડપે હાથમાંની વસ્તુ જમીન પર સેરવી, દાવ લઈ લાઠીને ઘા ખાલી કર્યો. અને જોતજોતામાં અંધારામાં લાંબી તલવાર લપકારા મારવા લાગી. પેલા આકારે વિચિત્ર અવાજ કાઢતાં ધીરેથી કહ્યું: “તારા માર્ગે જા! મોતને ન બેલાવ !" “મેતથી ડરે એ બીજા ! રાજગૃહીની શેરીઓમાં શેતાન ભમે છે એ વાત મેં જાણે લીધી છે. જાન જાય તે પણ આજ નહિ છોડું !" અને આવનારે લાઠી ઘુમાવી. સીધો ફટકે માર્યો, પણ પેલાએ તલવાર પર ઝીલી લીધો. તલવાર અને લાઠી બન્ને હાથમાંથી છૂટી દૂર પડયાં! એટલામાં પેલી સ્ત્રી જાગી ઊઠી. એણે ચીસ નાખી. સ્ત્રીનું
