________________ 238 મહષિ મેતારજ અપહરણ! મહારાજાના રાજ્યમાં! આવનાર ઝનૂન પર ચડડ્યો. એણે છરી કાઢી. પેલા આકારે ઊછળીને એને હાથ પકડી લીધે. પણ હાથ પકડવા જતાં બુરખો સરી પડો, તારાના પ્રકાશમાં એ એકદમ ઓળખાઈ ગયે. કેણ, તું રોહિણેય!” અને આવનાર ઝનૂનપૂર્વક સામે ધો. મદમસ્ત વનહસ્તિઓને ઠંધ જેવું કંઠ મચ્યું. આવનાર પણ પડછંદ શરીરનો હતો. એના સુદીર્ઘ બાહુને દાવપેચ લડાવવાની હિકમત એને વગર કથે અજબ ખેલાડી તરીકે ઓળખાવતી હતી. કેટલીએક પળે આ રીતે વીતી ગઈ. - ભૂમિ પર પડેલી દેવદત્તા ધીરે ધીરે જાગ્રત થઈ રહી હતી. પણ આ ઠંધ તરફ એની નજર પડતાં પુનઃ ચીસ પાડી ઊઠી. કાળે આકાર હવે કંઈ નવા દાવપેચમાં હતો. એણે જોયું કે આ રીતનું દૂધ લંબાય તે વધુ મદદ આવી પહોંચે તે પોતે ઘેરાઈ જાય. એણે તરત એક અવળી ગુલાંટ ખાધી, અને સહેજ સરક્યા. દીવાલ પાસેથી સરી આવનારે એને ચિત કરવાનો સુંદર પ્રસંગ જોઈ એકદમ કૂદકો માર્યો. પણ પેલે જમીન પર સાપ પેટભર સરી જાય એમ સરી ગયો. કૂદકે નિષ્ફળ ગયો. અને એ નિષ્ફળતાએ પેલા કાળા આકાર માટે માર્ગ કરી દીધો. વીજળીવેગે એ ઊભો થયો ને નાઠે. સામનો કરનાર બાજી બગડેલી સમજી ગયો ને એણે ઉતાવળે એક ચિત્કાર કર્યો. ચિત્કારની સાથે આજુબાજુથી સૈનિકે દેડી આવ્યા. તેઓએ આસમાની દીવાનું અજવાળું ચારે તરફ ફેંકવા માંડયું. અને તેઓએ જે જોયું તેથી આશ્ચર્યમાં ડૂબી ગયા. કેણ મહામંત્રીજી ! "
