________________ 78 મહર્ષિ તારાજ તે એની પાછળ ગાંડાં છે.” વિરૂપાના આ શબ્દ પાછળ મમતા ગાજતી હતા. બહુ ગાંડાં બની છોકરાને બગાડશે, અને પછી મહારાણીને અનુભવ કરવો હશે તે થશે કે જમ અને જમાઈ સરખા હોય છે.” “બધા ય કંઈ તારા જેવા હોતા નથી. બિચારી મારી મા ! એને તે તું યાદ કરતા નથી. મને થોડા દહાડા એની ખાતરબરદાસ્ત કરવા ય જવા દેતા નથી. અને કોઈવાર જઉં તે ચાર દહાડામાં તેડું આવ્યું જ છે. મારી માને તો જમાઈ કરતાં હવે જમ આવે તે સારું !" જે, વીરુ ! ઝઘડા થઈ જશે. રોહિણયના દાદાના મૃત્યુ વખતે તેની ઉત્તરક્રિયા કરીને પાછાં ફરતાં તારી માને ભેગે થતો આવ્યો હતો. બિચારીએ મને કેવું હેત કર્યું હતું. મેં નમસ્કાર કર્યા એટલે એણે મારું માથું મૂક્યું. જ્યાં માનો સ્વભાવ ને ક્યાં દીકરીને સ્વભાવ ! હે ભગવાન!” માતંગે વિરૂપાને ચૂપ કરવા બરાબર તીર ફેક્યું. વિરૂપા પોતાની માતાનાં વખાણથી મનમાં ને મનમાં રાજી થઈ અને વાતનું વહેણ બદલી નાખતાં બોલી ! માતંગ, રેશહિણેયના કંઈ વાવડ !" અજબ આદમી છે હો ! એને દાદો હતો તે જબરો પણ થડે અકર્મી! એનાથી કેઈનું ભલું ન થયું ને મરતાં મરતાં ય જે રોહિણે ડહાપણ ન વાપર્યું હોત તો કેટલાયને મારતે જાત " “હમણાં શું કરે છે !" “કંઈ સમજાતું નથી. લૂંટફાટ તો બંધ છે, પણ તૈયારીઓ જબરી લાગે છે. ઉપરનાં પાણી શાન્ત છે, પણ અંદર જબરી મથામણું ચાલતી જણાય છે. કરશે ત્યારે ભારે પરાક્રમ કરશે. અને તે ઘણીવાર મન થાય છે, કે મહામાત્ય સાથે મેળાપ કરાવી દઉં, પણ
