________________ 194 મહર્ષિ મેતારજ કહે જ આજ્ઞા કે આમંત્રણ માનવાનાં. મગધના રક્ષકોના બાહુ મજબૂત હશે તે રોહિણેય જે જગનો ચોરટે કયા પાતાળમાં છુપાશે !" બેની વાતચીતમાં ત્રીજે માથું ન મારી શકે એવી ઠીક ચાતુરી વાપરે છે ! પણ કુમાર ! ગુનેગારને જેટલી મોડી શિક્ષા થાય તેટલી પ્રજાને પોતાની વિશેષ નિરાધારતા ભાસે.” મગધની પ્રજાને મગધપતિ કે મગધના મંત્રીને હવે નવે નામે નથી મૂલવવાના! પ્રજાને પૂરે ભરોસો છે, કે મગધને શત્રુ કદી સ્વસ્થ નહીં રહી શકે. આ ઉત્સવ સમાપ્ત થાય કે આપને રજા છે.” સારું, જેવી તમારી ઈચ્છા !" મહામાત્ય અભયે હસતાં હસતાં ન ગમતી વાતનો સ્વીકાર કર્યો. સવારી વેગથી આગળ ને આગળ વધતી જતી હતી. હાથીએના ઘંટારો, અોના હણહણાટ અને રથના ઘરઘર અવાજથી આ વનપ્રદેશ ગુંજી ઊડ્યો હતો. રાજગૃહી પહોંચવાને હવે ઘેડ પંથ બાકી હતે. મગધનાથના હસ્તીની પાછળ ચાલ્યા આવતા મંત્રીરાજ અભય અને કુમાર મેતાર્ય ફરીથી પોતાના પ્રિય રસ અધ્યાત્મવાર્તામાં ઊતરી પડ્યા. “મહામંત્રી, પ્રભુનો ઉપદેશ સાંભળ્યા પછી આ નાત-જાત, આ ધનદેલત, આ માયા–મહ બધા તરફ તિરસ્કાર છૂટે છે. આપણું જીવન જ એવું છે કે જાણે સાદાઈ અને સંયમ સાથે દુશ્મનાવટ ! પેલી વિરૂપા ને માતંગ! કેવું સુંદર જીવન! મહાપ્રભુએ નાત-જાતનાં જાળાં કાપી નાખ્યાં એ સારું જ કર્યું.” “મહામંત્રી, વિરૂપા તરફ તે મને કોઈ અકથ્ય ખેંચાણ છે. મારી માતાની એ પ્રિય સખી છે. રોહિણેયના હાથે ઘાયલ થઈને
