________________ રંગમાં ભંગ 25. “શિક્ષા ! બરાબર શિક્ષા કરીશ ! આમ આવે વિપા !" દૂર સરેલી વિરૂપા સહેજ નજીક ગઈ. “આ તારી શિક્ષા !" ને મેટે અવાજે બોલતા માતંગે વિરૂપાને છાતી સાથે દાબી દીધી. આકાશના પટ પરથી સંધ્યા વિદાય લઈ ગઈ હતી, ને નિશાતારકે આછું અજવાળું વેરી રહ્યા હતા. દંપતિના આ પ્રેમમય જીવનમાં વિક્ષેપ નાખે એવી વસતિ અત્યારે કુમાર મેતાર્યને લગ્નોત્સવ . જોવા ગઈ હતી. બેએક ક્ષણ વિરૂપાને ભૂજ પાશમાં જકડી રહેલા માતંગ, છૂટવા મથતી વિરૂપાના સ્વાભાવિક શ્રમથી લાલ થયેલા સ્નિગ્ધ ગાલ પર મુખ દાબી દીધું. ઓ ઘેલા! જરા સાંભળતો! વાર્જિાના સ્વર બેવડાયા. અરે, ખૂબ મોડું થયું. કન્યા ને વરની શિબિકા નગરના મધ્યભાગમાં ભેટી ગઈ. હવે તે આ સમૂહ મગધેશ્વરના રાજમહાલય તરફ વળ્યો હશે, ચાલ, ચાલ ! " માતંગે વિરૂપાને મુક્ત કરી. વિરૂપા હાંફી રહી હતી, હણે વાદ્યોને સૂર વધતો જતો હતો. બંને જણ એકદમ તૈયાર થઈ તે તરફ ચાલી નીકળ્યાં. વરઘોડે મધ્યચોકમાંથી રાજમહાલય તરફ જ ધપતિ હતો ! જીવનમાં જવલ્લે જ જોવાનું સદભાગ્ય સાંપડે એવો આ પ્રસંગ હતા. આખો ય માર્ગ ફૂલ, અક્ષત ને કુંકુમ છાંટણાથી છવાયેલ હતો. ચાલવાનો માર્ગ મહામહેનતે મળી શકે તેમ હતો. વિરૂપા ને માતંગ માર્ગ કરતાં કરતાં આગળ વધ્યાં.
