________________ 100 મહષિ મેતારજ કે ચાલાક લૂંટારાએ કમર પરના છરાને ઉપયોગ કર્યો. વાર ચૂકવવા મેતાર્યને પૃથ્વી પર કુદકે મારવો પડ્યો. હવે બંને પગપાળા થયા ! આગળ પવનવેગે રોહિણેય નાસે ! પાછળ દાંત કચકચાવતા મેતાર્ય! દક્ષિણ દિશામાં દેડતો રેહિણેય હવે બરાબર મેતના કૂબાઓ પાસે આવી પહોંચ્યો હતે. ત્યાંથી નીચે ગંગાની કંદરાઓ વિસ્તરેલી હતી. એમાં એ ઊતર્યો એટલે કે જાણે માતાના ખોળે બેઠે, પણ આ પીછો પકડનારને કેમ ખાળવો ? એક જ ક્ષણ ને રોહિણેયે કઈક નિશ્ચય કર્યો. તેણે કમર પરથી છેલ્લે છો ખેંચો. ખેંચીને ઘા કરવા માટે એ એક ક્ષણ ઊભું રહી ગયો ને હાથને ઊંચે હવામાં વીં ! મેતાર્યના સ્કંધમાંથી પુષ્કળ લોહી વહી રહ્યું હતું. એ દોડતા હતો, પણ હવે એને બીજું ભાન ઓછું હતું. એક જ ક્ષણ ને કામ તમામ થઈ જાત, પણ કઈ ચીસ પાડતું વચ્ચે ધસી આવ્યું. કોણ આવ્યું ? ખસી જા, દૂર ખસ એ સ્ત્રી !" રહિણેયે રોષભરી પ્રચંડ ગર્જના કરી. એના શબ્દોમાં વાઘની પ્રચંડ લોહીતરસ ગૂંજતી હતી. નહીં ખરું! રોહિણેય, નિરાતે ઘા કર ! આટલી કીતિ ભેગી સ્ત્રી હત્યાની કીર્તિ પણ રળતો જા !" ત્રિી ! સ્ત્રીવધ! બાળક અને સ્ત્રીને છંછેડવામાં મહા પાપ માનનાર રહિણેય મુંઝાયે. “કેમ ઘા કરતો નથી તારું કલ્યાણ થશે !"
