________________ કીતિ ને કાંચન 9 - માતંગ અદ્દભુત રીતે લડી રહ્યો હતે. કુમાર મેતાર્યો હિણય સામે દાવપેચ લેવા માંડ્યા હતા. પણ ધીરે ધીરે નગર–સૈનિકે વધતા ચાલ્યા અને લૂંટારાઓની સંખ્યા ઓછી થવા લાગી. કેટલાક લૂંટારાઓ હજી નગરમાં જ લૂંટ કરવામાં વ્યગ્ર હતા. થોડાઘણું મદદે દોડી આવ્યા, પણ તેઓ કંઈ વધુ ન કરી શક્યા. મેતાર્ય અને માતંગે નગરજનોમાં નવપ્રાણ પૂર્યો હતો. હિણેય ધીરેધીરે ઘેરાઈ રહ્યો હતો. એના ગણ્યાગાંઠયા જ સાથીદારે બાકી હતા. અચાનક મેતાર્યો હાથમાં તળેલો ભાલો ઝીંક્યો. ચપળ રેહિણેય યમરાજના આગમનને પરખી ગયે. એ એક છલાંગે અશ્વ પરથી નીચે સરકી ગયે. ભાલો અશ્વની પીઠને ઘસાઈ સડસડાટ આગળ વધી ગયો. હવે રોહિણેય ઝનૂન પર ચ. એણે કમર પરનો ભયંકર છરો ખેંચ્યો ને અત્યંત વેગથી મેતાર્ય સામે ફેક. ગમે તેવો તે ય સુકેમળ જીવન જીવનારો મેતાર્ય આજે આટલી લડાઈથી થાક્યો હતો. એનો અશ્વ પણ અત્યંત ઘવાયો હતો. યમરાજની દંષ્ટ્રા જેવો ભયંકર છરે આંખના પલકારામાં એના સ્કન્દમાં આવીને ખૂંચી ગયો. પણું વીર મેતાર્ય પાછો ન ફર્યો. એક હાથે છરે ખેંચી ફેંકી દીધે ને તરત બમણું વેગથી એ રોહિણેય પર ધસી ગયો. મર્દ રોહિણેય મુંઝાયો. એણે હવે પાછા ફરવામાં જ સલામતી માની. તરત તેણે મેંએથી વિચિત્ર પ્રકારને અવાજ કર્યો. એ અવાજનું એક પછી એક બધા લૂંટારાઓએ અનુકરણ કર્યું. અશ્વ વગરને રોહિણેય એક મોટી લાઠીના બળે આખા ટોળાને કૂદી ગયે ને ગંગાના ઘાટ તરફ નાઠે. માતંગ તો લડવામાં મશગૂલ હતો. મેતાર્યો રોહિણેયને નાસતો જે ને તેની પીઠ પકડી. પગના બળથી દેડતા રહિણેયને મેતાર્યને અસ્વ આંબી લે એટલી વાર હતી
