________________ કીર્તિ ને કાંચન 93 “હા, હા,” “મારાથી પણ ગુપ્ત ?" ના, ના, પણ રી જાત વાયડી ખરીને એટલે નથી કહેતો. છતાં ય સાંભળ! હમણ મહામાત્ય, મહારાજા, તેમજ બધા વિશ્વાસુ સૈનિકે બહાર ગયા છે. એમના આવતા સુધી રાજમહાલયને ઉદ્યાનવાળ વિભાગ મારે બરાબર સાવધાનીથી જાળવવાનું છે.” “મગધરાજના રાજ્યમાં કેનો ડર !" “છતાં ય ખબરદારી સારી. ચેતતા નર સદા ય સુખી.” વાત કરતાં કરતાં પતિપત્ની ઘરમાં ગયાં. માતંગ ચૂલાની નજીક બેઠે ને વિરૂપા ભોજનની તૈયારીમાં ગૂંથાઈ. વચ્ચે વચ્ચે આ સુખી દંપતિ અનેક જાતનાં ટોળટપ્પાં કરતું. અચાનક દૂર દૂરથી રાજગૃહીની શેરીઓ વીંધતો કઈ કલરવ. માતંગના કાન પર અથડાયો. નગરની બાજુથી માનવસમૂહનો પ્રચંડ અવાજ આવી રહ્યો હતો, અવાજ વધતો જ જતો હતો. ધીરે ધીરે અવાજ સ્પષ્ટ સમજી શકાય તે આવવા લાગ્યા. “નાસો, ભાગો, લૂંટારાઓએ હલ્લો કર્યો છે!” “અરે, રાજગૃહિના શ્રેષ્ટિઓનાં ઘરે લૂંટાય છે, બધા સાવધ બની બહાર નીકળી પડે !" * શું લૂંટારાઓએ હલ્લો કર્યો ?" જમતા જમતે માતંગ એકદમ ઊભો થઈ ગયો. એના મેરેમમાં ક્રોધની કંપારી વ્યાપી રહી. “કેઈએ આકડે મધ દીઠું લાગે છે! જ્યારે નગરમાં મહારાજ
