________________ 28 મહષિ મેતારજ નિર્જન જંગલ ! આખા ય પ્રદેશ પર હક જમાવતે એ ઘુઘવાટો જાણે અનન્ત સુધી સામ્રાજ્ય જમાવી ગયે. નાટકનો પડદો ખેંચાય ને ભયંકર દશ્ય રજૂ થાય એમ આ બનાવ બની ગયો. જોતજોતામાં નાની એવી ટેકરી પરથી મોટી પૂંછડી પછાડતે એક વાઘ ઊતરી આવ્યો. વનના આ બેતાજ બાદશાહની હાક પાસે ભલભલા વીરને મદ ગળી જાય ! માતંગ એકવાર ભયથી પાછો હટી ગયો. ભેદી રમણ પણ ડગલું ય આગળ વધી શકી નહીં. પોતાના પાપકર્મને આખરી ફેસલો અહીં ને અહીં આવેલ જોઈ, એની શધબૂધ ખસી ગઈ યમરાજનો અવતાર બનીને આવેલા રાજા ફરીથી ગરજ્યો. જેમ માનવી શકના પ્રસંગે રડે છે, સુખપ્રાપ્તિના પ્રસંગે હસે છે, ને મસ્તીના પ્રસંગે કઈક ધીમો ગુંજારવ કરે છે એમ પશુઓ પણ જુદા જુદા સૂર કાઢે છે. માતંગ સમજી ગયો કે આ ગર્જના હર્ષની હતી; ક્ષુધાતુરને શિકાર હાથવગે થયાની હતી. વનના રાજાએ એક જ છલાંગ ભરી; અને સ્ત્રીના દેહને પંજા વચ્ચે પકડી લીધો. એક જ પજે, છેલ્લી હૃદયભેદક કરુણ ચીસ અને કામ તમામ! લોહીના કુવારાઓ ગંગાના તીરને રંગી રહ્યા. ઓરતના નિર્જીવ દેહને થોડે દૂર ઘટાદાર વૃક્ષ નીચે ઘસડી જઈ આ વનરાજ પિતાનું ભોજન પૂરું કરી લેવા વ્યગ્ર બને. માતંગે વનરાજના પ્રત્યાગમન સુધી શાન્ત રહેવામાં જ ડહાપણ માન્યું. જીભના લપકારા અને વાધના મેની દુર્ગધ આખા વાતાવરણને ભરી રહી હતી. એક તરફ નિર્જીવ લેહીતળ મુનિરાજનું શબ, બીજી તરફ ખૂની આરતના દેહનો ભક્ષ કરતે વનને વિકરાળ પશુ અને માથેથી સમસમાટ કરતી વહે જતી ઘનઘેર રાત્રી ! માતંગના
