Jain Paramparano Itihas Vol 3

Author(s): Darshanvijay, Gyanvijay, Nyayavijay
Publisher: Charitra Smarak Granthmala

Page 67

જૈન પરંપરાને ઈતિહાસ-ભાગ ૩ [ પ્રકરણ ખંભાતના અમલદારે અને ધનાઢયે સાથે ગાઢ પરિચય હતે. અને ત્યાંના ચિત્યવાસીઓ સાથે પણ મીઠે સંબંધ હતું, આથી તે ૧૨ વર્ષ સુધી ખંભાતમાં ચૈત્યવાસીઓની “ચૈત્યદ્રવ્ય આદિ રકમથી બનેલી મેટી પિષાળમાં રહ્યા હતા અને મુનિપણામાં પણ શિથિલાચારી બની ગયા હતા.
આ જગદ્રસૂરીશ્વર તથા ૧૦ દેવભદ્રગણિ સ્વર્ગવાસી બન્યા હતા અને આઠ દેવેન્દ્રસૂરિ દૂર હતા. આથી આ. વિજયચંદ્રસૂરિએ કેટલીક નવી નવી પ્રરૂપણ ચલાવી. તે પ્રરૂપણાએ આ પ્રકારે હતી. ૧. ગીતા વસ્ત્રોની જુદી જુદી પિટલી રાખી શકે, કેમકે તેઓ
પણ પિતા પોતાના પરિવારના ચિંતક છે. ૨. હમેશાં છ વિગઈ લઈ શકાય. ૩. કપડાં ધોવાની છૂટ ૪. ગોચરીમાં ફળ અને લીલું શાક લેવાય. ૫. સાધુ-સાધ્વી નીવીના પચ્ચક્ખાણમાં નીવિયાતું લઈ શકે. ૬. સાધ્વીએ લાવેલાં આહારપાણ સાધુને કલ્પ, કેમકે તે પણ
પંચ મહાવ્રતધારી છે અને ૪૨ દેષ રહિત ગોચરી લાવે છે. હમેશાં બે પચ્ચક્ખાણ લેવાં. ગૃહસ્થને પિતાની તરફ વાળવા માટે સાથે પ્રતિક્રમણ કરાવવાની આજ્ઞા આપી; કેમકે પ્રતિકમણની રુચિવાળા શ્રાવકે બીજા
ગચ્છમાં જાય નહીં, એ માટે આ જરૂરી છે. ૯ અતિથિ સંવિભાગવાળાને ત્યાં ગીતાથે વહોરવા જવું. ૧૦. લેપ સંનિધિને અભાવ. ૧૧. તરતમાં ઉકળેલું ગરમ પાણી વહોરવું; કેમકે આંચ ન લાગતી
હેય તે ચૂલા ઉપરનું પાણી પણ લઈ શકાય.
ખંભાતના અમલદારે અને જેને ૧૨ વર્ષના ગાળામાં તેમના ભક્તો બની ગયા હતા. આચાર્યશ્રીએ પિતાના શિષ્યને સ્વતંત્ર રીતે આચાર્ય પદ આપી પિતાની પાટે સ્થાપ્યા હતા. સ્પષ્ટ હતું કે તેમને મેટાઈને ગર્વ આવ્યો હતે.