________________
( ૮૫ )
અ:—આ તે સર્વ કલાવાનેાપ્રતે રાજાની અકૃષાના અવસર આવ્યે અને તેથી આપણા ઘરમાં તા હવે દરિદ્રપણુ· દાખલ થયું. यद्येतद्विषयं किंचिद् भूभुजोऽस्माभिरुच्यते ॥
पदे निपतति । तत्सर्वे किं प्रकुर्महे ।। ४१ ॥
અ:—વળી આના સંબધમાં જો આપણે રાજાને કઈં કહીએ છીએ તેા તે પણ સઘલું ઈર્ષ્યા તરીકે ગણાય છે, માટે હવે આપણે શુ કરવુ ? ૫ ૪૧ ૫
उपायांतरमासूत्र्य । ततस्ते जगदुर्नृपं ॥
નવઃ ઋવિચં ફેલ | માગૈાસાલિયા || ૪૨ ||
અર્થ:—પછી તેઓએ એક ઉપાય શોધીને રાજાને કહ્યું કે હે સ્વામી!ભાગ્યના ઉદ્ભયથીજ આપને આ નવા કિવ મળેલા છે. ૫ ૪૨ u पशुपालोऽयमित्यस्य । न विधेयावहीलना ||
दधाति पशुपालाख्यं । गिरीशोऽपि न किं हरः ॥ ४३ ॥ અ:—વળી આ પશુપાલ છે એમ વિચારી તેની અવગણના ન કરવી, કેમકે ગિરીશ એવા મહાદેવ પણ શું પશુપાલનું નામ ધારણ કરતા નથી ! ॥ ૪૩ u
अर्थोल्लेखः कवित्वेऽस्य । प्राकृतेऽपि स कश्वन ॥ માર્જ વિષ્યવાઞાના-પિ યો ફેવ તુજેમઃ || ૪૪ || અ:—વળી હે સ્વામી ! આની પ્રાકૃત કવિતામાં પણ કોઇક એવા પ્રકારની અચમત્કૃતિ રહેલી છે કે જે અમારી સંસ્કૃત વાણીમાં પણ આવવી મુશ્કેલ થઇ પડી છે. ૫ ૪૪ ૫
न भाषानियमः कोऽपि । स्तुमः काव्येऽर्थं संगतिं ॥ गौरव्यं गोरसे न्यूने । यद्वा तद्वापि भोजनं ॥ ४५ ॥ અર્થ:—વળી ભાષામાટે કઇ વિચારવાજેવું નથી, ફક્ત કાવ્યની ચમત્કૃતિ અમે વખાણીયે છીયે, કેમકે ગારસ કદાચ ન્યૂન હોય તા પણ સારીરીતે બનાવેલુ ભેાજન આદર કરવાલાયક થાય છે. ૪૫ परमीदृग्गुणोऽप्येष | सति त्वय्यपि नायके ॥
आस्ते वंठ इवैकाकी । तन्मनोऽतिदुनोति नः ॥ ४६ ॥ અર્થ:—પરંતુ આવેા ગુણવાન છતાં અને આપ તેના સ્વામી છતાં તે વાંઢાની પેઠે જે એકાકી રહેલા છે, તેથી અમારૂ મન બહુ
કચવાય છે. ૫ ૪૬ u
