________________
(૨૮૭). नृशंसः स तदास्तीर्ण-श्रस्तरेऽसिमवाहयत् ।। आस्फल्य प्राप मोघत्व-मसिर्दारुणि दारुणे ॥ १९ ॥ અર્થ –તેવામાં તે દુષ્ટ ચેરે તેના બિછાનપર તરવારનો ઘા કર્યો, ત્યારે તેની તલવાર તે ભયંફર કાષ્ટ્રમાં અથડાઇને ગટ ગઈ. ૧૯
ततः सोऽत्याकुलीभूतः । कृपाणं नर्तयन करे ॥ वानरो वृश्चिकग्रस्त । इव बभ्राम सर्वतः ॥ २० ॥
અર્થ:–ત્યારે તે અત્યંત વ્યાકુલ થઇને હાથમાં તલવાર નચાવતેથકે વીંછુથી ડંખાયેલા વાનરની પેઠે આસપાસ ભમવા લાગ્યો. મરવા
लब्ध एवासि रे दास । क यासि मम पश्यतः ॥ ..योऽध्वा वैवधिकैः क्षुण्णः । स ते दश्योऽधुना मया ॥ २१ ॥
અર્થ:-અરે દાસ ! તું હવે મલ્યા છતાં મારી નજર આગલથી કેટલેક જઇશ! આ મજુરએ જે ભાગ લીધો છે, તેજ મા મારે તને હમણ દેખાડે છે. તે ૨૧
लपनित्याययौ हस्त-वशं स रथिनो यदा ।। ' છે તુજ વિણ તિતિા તદા તેનાગુ ક્ષિતઃ | ૨૨ //
અર્થ –એમ બોલતેથકે જોવામાં તે અગલદત્તને હાથ આવ્યું ત્યારે તેને તુરત ધમકાવ્યો કે અરે દુષ્ટ ! તું ઉભું રહે છે રર છે મિડકુનાવૃતોના દે તાતિના I. पपात पातकभरा-दिवाधस्तस्कराधमः ।। २३ ।।
અર્થ –એમ કહી સજેલી તલવારથી પાપોમાં ઉત્કંઠાવાલું એવું તે ચોરનું ગલું જ્યારે તેણે કાપી નાખ્યું ત્યારે તે નીચ ચેર જાણે પાપના ભારથી હોય નહિ તેમ નીચે પડયો. ૨૩
ततः कंठगतप्राणः । स प्रोचे रथिकांगजं ॥ मां बुद्धिधाम बुध्ध्यस्व । चौरं नाम्ना भुजंगमं ॥ २४ ॥ અર્થ–પછી કંઠે પ્રાણ આવ્યાથી તેણે અગલદત્તને કહ્યું કે હે બુદ્ધિવાન ! મને તારે ભુજંગમ નામે ચેર જાણ છે ૨૪
वीरापीड द्विषोऽपीडे । तवाहं घातचातुरीं ॥ दुर्ग्रहं भटकोटीभि-यन्मामेवमखंडयः ॥ २५ ॥
