________________
(૪૫૪)
અ:—પછી સમય આવ્યે તે વસુદત્તાએ પેાતાસરખા એક પુત્રને જન્મ આપ્યા, કેમકે પ્રાયે' કરીને પુત્રા માતાસર્ખા અને પુત્રીએ પિતાસરખી થાય છે. ૫ ૨૭ ॥
સાંત:પુરાઃ સર્વ | રોટોટકુવાઃ ॥ સંમૂય સ્વામિનું ગૂઢ—રોવૈયાઐમ્પેનિજ્ઞન્ || ૨૦ || અ:—ત્યારે સઘલી અંતઃપુરની સ્રીએ રાષથી હેાઠ કરડતીથકી એકઠી થઇને ગુમરાષવાળાં વચનેાથી પેાતાના સ્વામીને કહેવા લાગી કે, विरक्तो यद्यपि स्वाभी । वचोऽस्माकं न मन्यते ॥
નિહા તે વતું । તથાપિ સેકડો દિલં ॥ ૨૧ ।। અ:—જો કે વિરક્ત થયેલા સ્વામી અમારૂં વચન માને નહિ તા પણ સ્નેહુને લીધે અમારી જીભ હિત કહેવાને તપી રહી છે. इयं परनरासक्ता | नवीना वनिता तव ||
सुतं त्वद्विपरीतास्यं । सुषुवे कथमन्यथा || || ३० ॥ અર્થ: આ તમારી નવીન સ્રી પરપુરૂષમાં આસક્ત થયેલી છે, જો એમ ન હેાત તે તમારાથી વિપરીત મુખવાળા પુત્રને તે કેમ જન્મ આપે ! ॥ ૩૦૫
I
बहुप्रिया च या नारी । यो भृत्यो बहुनायकः || ચદ્ધિનું જ યજ્ઞક્ષ્ય | સત્પુષ: રિયનયેત્ ॥ રૂ? । અર્થ:—જે સ્રી ઘણા ભર્તારવાળી હોય, જે નાકર ઘણા શેડવાળે હાય, તથા ઘણાઓની એડી જે ભિક્ષા હોય તેના ડાહ્યા માણસે ત્યાગ કરવા જોઇયે. ॥ ૩૧ ॥
ततः स तुच्छधीर्मिंल्लः । खड्गे स्वमुखमैक्षत ||
રાદુશ્યામ વિકાાલ । અંકોનું નતનાશિઃ ॥ ૨૨ || અર્થ:—ત્યારે તે તુચ્છ બુદ્ધિવાળા ભિન્ને પગમાં પાતાનું રાહુસરખું શ્યામ, બિલાડાજેવી આંખેાવાલુ, લાંબા હાઢવાલુ તથા નમેલા નાકવાલું મુખ જોયું. ॥ ૩૨ ॥
जातस्यापि ततस्तस्या — पश्यदास्यमसौ रसी ॥ -પશ્યનાથમતો રમી इंदुगौरं सरोजाक्षं । विकारोष्टमु
|| ३३ ॥
અ:—પછી તેણે ઉત્સુક થઈને તે માલકનું' ચ’સરખું... ઉજ્વલ કમલસખી આખાવાલુ, પાકાં ટીડારાંસરખા હેવાલું તથા ઉંચા નાકવાલું સુખ પણ જોયું. ૫ ૩૩ ૫
