________________
(૫૭) जंतुघातं प्रकुर्वति । क्षणिकस्वात्मतृप्तये ॥ शीतले शाफ्नोदाय । दवदानमिवाधमाः ॥ १३ ॥
અર્થ:–અધમ માણસે ઠંડીની અસર દૂર કરવા માટે જેમ દાવાનલ સળગાવે, તેમ પોતાના આત્માની ક્ષણિક માટે નીચ માણસે જીવહિંસા કરે છે. આ ૧૩ .
अपि मृत्युदशां प्राप्ताः । शुश्रष्यतेऽत्र केचन ॥ વયંને ડર લીવંતો-ડબરાજમહું ગમત ૨૪ ..
અર્થ: મતની અણી પર પહોંચેલા એવા પણ કેટલાક પ્રાણુંએની આ જગતમાં શુશ્રષા કરવામાં આવે છે, અને કેટલાક બિચાર પ્રાણુઓને જીવતાં જ રહેંસી નાખવામાં આવે છે, માટે આ જગત રાજાવિનાનું છે. જે ૧૪
વાપરના ધં-નર વાતચંતિયે | - પરેડ યુદ્ધઃ યાતા . હંત જે તઢિ વૈરાઃ | ૨૦ ||
અથ–પાપકાર્યની પ્રેરણા કરીને જે માણસ બંધુઓને નરકમાં પાડે છે, અને તેઓને પણ જે મિત્રે કહેવામાં આવે, તે પછી અરે ! વૈરીઓ કેને કહેવા ! છે ૧૫ છે
एवं सोऽक्षिपदाबिभ्र-दनुकंपारसं वरं ॥ સંવરે સંઘari | સંવરે દુનિગમનઃ || 8 ||
અર્થ –એવી રીતે ઉત્તમ દયારસને ધારણ કરીને મુનિ જેમ પોતાનું મન સંવરમાં તેમ તેણે તે ભસ્યને સમુહ તે જલકુંડમાં છોડી દીધો. ૧૬
आगात्प्राघुर्णकस्ताव-दमाक्षीच क ते रुषा । स प्राह साहसी मीना । मयामुच्यंत वारिणि ॥ १७ ॥
અર્થ_એવામાં તે પરાણાએ આવીને તેને ક્રોધપૂર્વક પૂછયું કે તે મ કયાં ગયા? ત્યારે તે પણ સાહસ ઘરીને બોલ્યો કે મેં તો તે મને આ જલમાં છોડી મેલ્યા છે. જે ૧૭ છે
अहो ते चापलं वत्स । न प्राच्यैः सदृशो भवान् । अविश्यविधेयत्व-फलं संप्राप्स्यसि स्वयं ॥ १८ ॥ અર્થ -રમરે છોકરા! આ તારૂં ઉછાંછળાપણું કેવું ? ખરેખર તું તારા પૂર્વજોજે ન નીવડે, આ તારા વગરવિચાર્યા કાર્યનું ફલ તે પિતાની મેળેજ પામીશ. તે ૧૮ છે -
